De ontdekking van ……

Archive for March, 2006

Over een maand of 5 zijn we, als het goed is, in Canada. Daar gaan we andere dingen doen dan fietsen. Reden: teveel beren op de weg in de uitgestrekte, lange trajecten tussen dorpjes met proviand, waardoor wij met teveel eten door berenland zouden moeten fietsen. Liever niet!
Gisteren zetten we ons tentje op op de eerste camping waar meer dan 1 tentje staat en geen enkele RV/coach (megakampeerauto’s zoals in de film ‘Meet the Fockers’). Vrolijk loop ik na weer een heerlijke dag van fietsen naar de douche. Daar zie ik de waarschuwing: ‘Beren zijn actief op deze camping. Benader ze niet want ze kunnen gevaarlijk zijn. Stop al je eten in luchtdichte containers.’ Shit, we zijn nog maar in Florida, amper begonnen, en nu al beren! IN FLORIDA! Dát wist ik niet. Ik heb niet veel geslapen afgelopen nacht. Steeds, wanneer ik net wegdommelde, schoot ik wakker van één of ander geluid. In mijn dromen ben ik velen beren tegengekomen. Tja, dat krijg je met teveel beren op de weg!

Vraag je je af wat wij zoal eten? Wat wij met ons meesjouwen op een reguliere fietsdag? Wel dat zal ik je vertellen. Eigenlijk houden we het allemaal heel gezond. We ontbijten en lunchen met zelfgesmeerde boterhammetjes. De kwaliteit van het brood varieert. Soms hebben we heerlijk donker 10-granen brood; soms nemen we genoegen met bruin brood met een gezonde naam. Zoals bijvoorbeeld german pumpernickel bread. Op het brood zit een laagje Philidelphia cream cheese. De lichte variant. Daarboven op uitgesmeerde avocado. Afgemaakt met kaas of kipfilet met mosterd. Als we echt heel ruig willen doen dan behangen we de broodjes met een dikke laag waterkers. Het avondeten varieert. Dan weer brood (zelfde recept als hierboven) met iets erbij of een groenteprutje. Eerlijkheidshalve moet ik vertellen dat we echt avondeten nog niet heel vaak zelf hebben gemaakt. Tussendoor maken we het geheel compleet met een notenmix, een mueslibar of een andere gezonde energierijke snack. Nooit iets anders tussendoor, vraag je je misschien af? O ja, zeker wanneer we in een klein stadje een café aantreffen met heerlijke koffie én iets erbij. Vandaag stond op ons menu bijvoorbeeld peanut butter & chocolate cake. Maar het mag ook best gewoon een muffin zijn (als ie maar groot is).

Een impressie van een gesprek dat we hadden in een french bakery:

Zij: Waar zijn jullie vanochtend vandaan gekomen? Wij: Van Fort Myers beach.
Zij: that’s so cooooool (spreek uit ergens tussen koel & kool). Waar fietsen jullie vandaag naar toe? Wij: Punta Gorda. Zij: Really, cooooool. Hoe laat zijn jullie daar dan? Wij: rond een uur of 2. Zij: coooool. Waar komen jullie vandaan?
Wij: uit Nederland. Zij: so coooool. Waar fietsen jullie uiteindelijk naar toe?
Wij: Vancouver. Zij: You’re so cool. Hebben jullie je fiets zelf meegenomen?
Wij: ja. Zij: cooool!

Zijn we koele meiden of zijn we het niet? In ieder geval hebben deze frisse dames de eerste 500 km er op zitten.

Voor wie geld heeft zeker. Een pandje met 2 slaapkamers en 1,5 (hoezo 1,5?)badkamer gaat hier voor een slordige miljoen dollar. Een eigen kamer in de ‘jeugdherberg’ van Key West gaat voor een bescheiden bedrag van 150 dollar. We hebben toch maar voor 2 dormbeds (bedden op een slaapzaal) gekozen. We liggennu voor 20 dollar meer in ieder geval in een echt bed en niet op onze slaapmatjes in de tent. Kamperen op de Keys is namelijk ook nogal aan de prijzige kant. Je moet er wat voor over hebben om op de Keys te verblijven. Wat onbetaalbaar is: de prachtige mooie baaien die we al fietsend gratis meepikken., de lange bruggen waardoor het lijkt alsof we door de azuur blauwe zee fietsen én de prachtig mooie zonsondergangen. Dat zijn, om in Key West termen te blijven, (sunset) celebrations.

Card Sound Road. Reeds 4 maanden lang bracht de gedachte aan deze weg mij koude rillingen. Het World Wide Web verschafte informatie, die ik liever niet had willen weten: fietsen naar de Keys is eigenlijk geen optie, behalve als je het er niet levend van af wil brengen. Over route 1 zou voor ons als fietsers betekenen grote spiegels in onze nek van al die SUV’s, vrachtwagens die ons van de weg zouden rijden en inhalende tegenliggers die geen moeite zouden doen om rekening te houden met de eenzame fietser. Wat over blijft, is Card Sound Road. Een minder drukke variant van route 1, maar dan maar 2 baans én geen vluchtstrook. Daar boven op dan nog de mogelijkheid om door krokodillen, die in bosjes in de berm liggen, verscheurd en opgegeten te worden. Wat moet je dan als je dit soort verhalen (iets minder overdreven, maar niet heel veel minder) op het Internet leest? Card Sound road nemen! Een heroïscher einde toch?

De eerste 10 kilometer hebben we gefietst alsof ons leven er vanaf hing. Ondanks een fikse tegenwind hadden we de snelheid er goed in. Maar geen enkele croc gezien dus de snelheid kon wat minder & de spieren wat minder gespannen. Hoewel, bij het zien van de eerste croc van een metertje of 3 werden we allebei enigszins week in de benen. We hebben er nog een paar gezien, zwemmend in het kanaal naast ons. Steeds op een afstandje van 3 tot 5 meter, met niets ertussen. Laat ik het zo zeggen: de 2 lekke banden die we tot nu toe hebben gehad, had ik niet graag staan repareren op Card Sound road!