Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Archive for July, 2006

Over bruggen

De kust van Oregon is rijk aan rivieren die uitmonden in zee. Vele bruggen overspannen deze wateren. Het lijkt er op dat deze bruggen zijn ontworpen door dezelfde architect: stenen bruggen in een smaakvolle art deco stijl die wanneer ze een brede rivier overspannen, in het midden op het hoogste punt een stalen frame hebben. Een feest voor mijn oog en altijd een avontuur om over heen te fietsen. Bruggen die tijden geleden gemaakt zijn voor minder verkeer en die smal zijn. De brug bij Newport was een groot avontuur: de 1 meter brede en 40 cm hoge stoep was gesloten. Of we nou wilden of niet, we moesten wel over de brug zelf fietsen. Tergend langzaam fietsten we omhoog. Een lange sliert auto’s vormde zich achter ons. Inhalen was bijna onmogelijk vanwege de voortdurende stroom van tegenliggend verkeer. Aan de ene kant een geluk, want ik had daardoor alle ruimte om de steile brug op te fietsen, ondertussen worstelend met de krachtige wind die tegen ons aan beukte. Helaas was er een gat in het tegenliggend verkeer. Meestal betekent dat dat er 1 auto ons kan inhalen, maar dat alle auto’s daarna een bedreiging voor ons vormen. Dit keer was de auto-daarna een grote RV, die ons nauw passeerde. Met grote moeite probeerde ik Mien recht te houden om niet ingeklemd te raken tussen RV en hoge stoep. Helaas haalde de RV me uit balans, raakte ik mijn gunstige wegpositie kwijt en kon ik niet anders doen dan stoppen. Daar stonden we dan op de brug met alle verkeer dat langs ons ging. Enkelen wilden ons graag laten weten dat we een plaag voor ze waren: ‘Jullie houden de boel op’ en ‘ Ga op de stoep fietsen’ (gesloten, weet je nog?). Tja! Gelukkig is er ook altijd iemand bij die weet dat het geen pretje is om als fietsers een drukke smalle brug over te moeten met een volbeladen fiets en windkracht veel. Een automobilist liet ons voor waardoor we de brug uiteindelijk veilig en rustig over hebben kunnen fietsen.

Nieuwe foto's. Ook van de westkust!

Voor degenen die de link naar de fotoset van Fallon naar San Francisco nog niet hadden gezien: er zijn nieuwe foto’s. Kijk rechts in het menu en je komt er vanzelf. Of klik op deze link Fallon naar San Francisco. Ook zijn er foto’s van ons eerst deel fietsen langs de westkust. Klik op de link San Francisco naar Crescent City of kijk rechts in het menu.

Van pestkust naar een beste kust

Geplaagd door wind, kou, verkeer en hoge verwachtingen in onze eerste dagen aan de westkust zijn we de mentale klim uit het dal van teleurstelling aangegaan. Het resultaat is er naar, want vol frisse zin zitten we elke morgen weer op de fiets. Niet meer zo vroeg als de eerste dagen, maar vroeg genoeg om te genieten van de stilte op de weg in de ochtend. Laat genoeg om met daglicht wakker te worden, waardoor deze psychologische barriere ook geslecht is.

Highway 1 hebben we inmiddels achter ons gelaten. Al dagen fietsen we af en aan op highway 101, een weg die alleen zo af en toe voor enkele kilometers geen vluchtstrook heeft. Dat zijn de momenten dat al onze concentratie en alertheid vereist is. De rest van de tijd kan onze aandacht gaan naar de mooie omgeving, de gesprekken met elkaar of met onszelf of de heerlijke cadans van het fietsen zelf.

Het is ‘s ochtends fris op de fiets, maar naarmate de dag vordert, wordt het weer steeds aangenamer om in te fietsen. Niet te warm en niet te heet. De wind is en blijft waarschijnlijk tegen, maar zonder het drukke verkeer is ook met de wind goed te dealen. Gewoon blijven trappen en dan komen we er vanzelf.

De verwachtingen zijn bijgesteld, de realiteit geaccepteerd. We staan weer met beide voeten op onze pedalen!

Westkust, Pestkust

Het is even wennen! Zo wennen, dat we op onze vijfde dag aan de westkust na 11 kilometer gestopt zijn om onszelf te ver-wennen met een relaxte dag. En dat terwijl we vanochtend hebben kunnen uitslapen tot half 6!

Zie, het is namelijk niet zoals wij hadden verwacht dat het zou zijn. Na maanden in de woestijn met extreem hoge temperaturen dachten wij terecht te komen in fietshempjesweer. We hebben er zelfs speciaal 2 nieuwe fietshempjes voor gekocht. Maar helaas hebben we ons huiswerk niet goed gedaan. De westkust heeft een mild klimaat, met in de zomer altijd een harde tot forse wind uit het noorden of noordwesten. En de weg die wij fietsen, een smalle kronkelende kustweg, is vooral in de zomer druk met vakantieverkeer. Het is te vermijden. Door om kwart voor 5 op te staan. Met al onze kleren aan zitten we dan half 6 op de fiets, want het is koud in de ochtend en de tent is zeiknat.

Op zich is het fietsen dan heerlijk, want er is inderdaad nauwelijks verkeer op de weg. De wind echter werkt niet altijd mee. Soms is hij er al na een half uur; met een beetje mazzel fietsen we de eerste twee uur redelijk windloos. Rond een uur of half 11, wanneer we tussen de 60 en 70 km hebben gefietst, wordt het drukker en winderiger.

Op zijn hoogst kunnen we dan nog 10 kilometer rijden waarbij we regelmatig moeten stoppen voor passerende trucks of uit moeten kijken voor auto’s die ons snijden omdat ze toch nog in willen halen zo vlak voor de bocht. Dat terwijl ik de ruimte moet nemen omdat er anders voor ons geen ruimte meer is.

Dan wanneer we min of meer gedwongen door de combinatie van harde wind(stoten) en verkeer een camping zoeken, is de camping ver van het dorp. Op zich te fietsen, maar niet zonder weer volledig bezweet te geraken; te ver om te lopen want minstens 3 km enkele reis.

We zagen ons hier al fietsen. In fietshempjes zoals gezegd. Zo ‘s ochtends rond een uur of 9 tot ‘s middags rond een uur of 5. Met een koffietje hier en een koffietje daar, zittend op terrasjes in de zon. Dan tentje op, om schoon en fris even naar het dorp te lopen voor eten en lekkers. Om vervolgens tevreden en genoegzaam om 9 uur ons tentje in te kruipen om te rusten voor een nieuwe dag vol rozegeur en maneschijn. Mmm, het is wennen!

Appeltje voor de dorst

In een aantal grote steden in de US zijn Apple winkels. Met Apple winkels bedoel ik winkels met alle produkten van Apple zoals IPod & Macs. De winkels zijn super modern ingericht. Ze zien er ook zeer chique uit. In de Apple winkel in New York heb ik mijn Ipod gekocht. Hier zou ik als ik kon 1 van die enorm grote schermen willen kopen. Maar ja, we fietsen en kunnen niet even makkelijk een schermpje achterop Mien meenemen. Dus bevredig ik mijn behoefte door in de Apple winkel achter zo’n groot scherm mijn blogtekstje te schrijven. En echt ik geniet er volop van!