Archive for December, 2011
Moe, verhit en voldaan
Zo kan ik het beste omschrijven hoe we ons voelen. Na een reis van bijna 22 uur kwamen we aan op het internationale vliegveld van Buenos Aires. En meteen voelden we ons thuis. Beter gezegd, meteen gaf de Argentijnse douanier ons een thuisgevoel. Heel enthousiast reageerde ze toen ze zag dat we naar Cañuelas zouden gaan. De plek waar zij vandaan komt.
De enthousiaste reacties zijn door gegaan. Veel blikken, duimen in de lucht, korte gesprekken, toeterende auto’s brachten ons in een roes naar Cañuelas toe. Verder dan we dachten (bijna 50 km), over de ventweg die steeds slechter werd en met een zoektocht naar het hotel maar wel in die heerlijke roes.
Na een middagdutje van anderhalf uur zijn we nu in het centrum. Het castellano klinkt om ons heen in het bekende Argentijnse straatbeeld. Ja, we zijn moe. En oh, wat zijn we verhit door de 30 graden. Maar we klagen niet. Integendeel, meer voldaan dan dit kan je bijna niet zijn. Nou ja, misschien na een lekker potje ……….. WordFeud.
Het begin is iets minder
Een goed begin, is het halve werk!
Helaas begon ons begin niet zo heel goed vandaag. Onze patatsessie van gisteravond zorgde vannacht voor 2 heftige overgeefbuien van Ellu. Voedselvergiftiging of toch die griep, waarvan Ellu denkt dat ie al een tijdje sluimert? Want naast misselijkheid, waren er ook andere symptomen zoals nekpijn, spierpijn en keelpijn. Omdat ook ik wel last had van de normaal zo heerlijke patat van de patatboer uit onze ouwe wijk gooiden we het toch maar op “iets mis met het eten”.
Helaas waren de tekenen toen de wekker ging niet heel goed: Ellu wilde nog in bed blijven, en dat doet ze meestal niet omdat het de kans op migraine vergroot. Maar goed, in bed blijven was het devies. Toen de wekker voor de tweede keer ging had ik hoop op beter maar de boodschap was dat ik maar beter met Listo uit kon gaan. Dus liep ik met ons hondje naar buiten, glibberde ik rond in het park en hoopte ik dat ze beneden zou zijn wanneer ik terug kwam. Helaas, mijn beepje lag nog in bed.
Nu een paar uur later loopt ze boven rond om de laatste dingen op te ruimen. Er zit al weer een grote kop thee in. En een glas verse sap. Er is zelfs de wens dat een bak koffie straks zal smaken. Het is nog wiebelig na dit mindere begin van onze reisdag maar het gaat vooruit. We zijn, zou je kunnen zeggen, duidelijk op de goede weg.
Iets meer over alle voorbereidingen
Maakt het nou eigenlijk wat uit? Of we “maar” 8 weken weggaan of zoals voorheen, een jaar? Ja natuurlijk, dat lijkt me logisch toch?
Het klopt dat er minder te regelen valt. We verhuren het huis immers niet, we hebben geen zaakwaarnemer(s) nodig en abonnementen – om maar iets te noemen – kunnen gewoon doorlopen. Toch maakt het, als het gaat om de reis zelf, niet veel uit.Immers de fiets moet mee en dus ook alle spullen die er voor fietsen nodig zijn. En dat is nogal een lijst.
DE materiaallijst