Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Posts Tagged ‘Thuis’

Met rust in het hoofd op weg naar Oz

Zo’n 14 dagen geleden begon onze sabbatical van 3 maanden met een 10-daagse Vipassana cursus. Voor Ellen was het haar tweede keer en voor mij mijn derde keer, met dat verschil dat ik deze keer als vrijwilliger tijdens de cursus ging werken.

Voor beiden waren het zware dagen. Ellu al zittend op haar meditatieplankje en ik al “rennend” van hot naar her als regelaar, tussenpersoon en steun en toeverlaat voor de studenten. Op nieuwjaarsdag waren we weer klaar en beiden kwamen we er fysiek moe maar geestelijk heel erg opgeruimd uit. Zo opgeruimd dat we voor het eerst in 9 jaar met vuurwerk het nieuwe jaar in zijn gegaan. En pas om half 2 in bed lagen na 11 dagen om 4 uur ‘s ochtends op staan.

Nu, zo vlak voor vertrek, hebben we het nog erg druk, zijn we nog steeds moe maar de Vipassana  cursus werkt door. Met veel rust in het hoofd kijken we uit naar 10 weken heerlijk fietsen in de staten Victoria en New South Wales in Australië.

Winter Wonderland

Dit had ik niet verwacht. Ik heb het niet over de enorme hoeveelheid sneeuw die er ligt. Nee, ik heb het over hoe ontzettend leuk ik het vind.

Als enorme winterhater (Ok, een beetje overdreven gesteld) geniet ik van de mooie plaatjes. Ik geniet er zelfs zó ontzettend van dat ik vanochtend geheel op eigen initiatief richting mijn lief & hond in het park ben gegaan om in de sneeuw te spelen. Ja, om in de sneeuw te spelen! En ik had het niet eens koud.

Ondertussen heeft Ellu de laag sneeuw opgemeten, die op onze buitentafel ligt. De laag is maar liefst 15 centimeter dik. Het is waarlijk een winter wonderland.

15 cm dikke laag

15 cm dikke laag

Ongebreidelde verbale agressie

Het is al weer een paar dagen geleden maar echt vergeten ben ik het nog niet: de verbale agressie van een medetreinreiziger en de totale onbeschaamdheid die daarmee gepaard ging.

Read the rest of this entry »

Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan…

Op de meest onverwachte momenten denk ik aan mijn moeder, die nu bijna 7 maanden geleden overleden is. Vandaag werd ik overvallen door gedachten aan haar op de sportschool. Terwijl ik bezig was op een apparaat waarmee je je benen traint, zag ik haar in één keer voor me. Liggend in haar bed op haar laatste avond als levende moeder.

Het maakte me verdrietig maar tegelijkertijd zie ik hoe mooi deze avond eigenlijk is geweest.Zij, mijn MOEDER van 86 jaar oud die op haar laatste avond de hand van haar jongste dochter van 43 jaar vasthoud. Het is een beetje een zweterige hand maar ik hou ‘m met liefde vast. Met de liefde die ik altijd voor mijn moeder heb gevoeld.We praten met elkaar, ook nog over ditjes en datjes terwijl af en toe haar ogen even dicht vallen. Ze was zo mooi, zeg ik later in de auto nog tegen Elllen. Niet wetende dat de dood nog maar een paar uur van haar vandaan is. Ze is ook nog helder en is zelfs nog uit bed geweest om even te plassen. Op de po-stoel, dat wel.

Terwijl ik haar daar mee help, bezie ik haar oude rimpelige lijf. Mijn moeder, die zo klein en kwetsbaar is, heeft ondersteuning nodig om de stap van haar bed naar de po-stoel ernaast te maken. Ik bied het haar, net als de banaan die ze nog eet vlak voordat wij weg gaan. Dan kus ik haar welterusten. Op haar mond zoals wij vaak bij elkaar deden. Dan laat ik, het jongste kind haar oude moeder los. En kan ik alleen maar hopen dat ze heeft gevoeld dat ze in liefde kon gaan.

Twitteren vervangt bloggen

Ontwikkelingen gaan snel. Al een tijdje heb ik een twitter-, facebook en linkedIn account. Sinds kort ben ik ook bezig met fouresquare. Het zijn allemaal toepassingen die ik gebruik omdat ik als webdesigner moet weten wat er aan nieuwigheidjes speelt. Maar natuurlijk gebruik ik het ook omdat ik het gewoon leuk vind!

Met een programma waarmee ik bijna al mijn sociale media accounts tegelijk kan beheren, wordt het helemaal makkelijk voor me gemaakt. Dus Twitter ik er lekker op los, worden berichtjes meteen ook op Facebook geplaatst en werk ik LinkedIn bij als ik iets te melden heb dat meer een zakelijk karakter heeft.

Dit gaat wel ten kosten van mijn blog. Daar zie je me niet meer zo vaak. Uit de lucht gaat ie nog zeker niet want voor je het weet, zijn Ellen en ik weer op reis. En dan heeft een blog toch echt mijn voorkeur boven een tweetje. Of ……..