Mocht Bertie Prashad-van Rijn dit zien, dan wilde ik graag onze medeleving betuigen met het verlies van jullie zoon.
Ik wens u en uw familie ook heel veel sterkte toe.
Ik kijk regelmatig even naar hun website/-blog.
Wat fijn om weer 's een reactie te zien.
Te weten dat ze niet vergeten zijn.
Sandra was gisteren jarig, ze had 55 geworden.
Die leegte wordt nooit gevuld, het gemis gaat nooit weg.
Van je zus Marijanne, Chennai, India
Sandra ken ik van Docos van vroeger. Zelf ga ik ook altijd op fietsvakantie, maar dan ik Nederland. Ik volgde hun laatste reisverslag. Ik zal nooit het moment vergeten dat ik in de ochtend op de radio hoorde dat er er 2 vrouwen op een tandem verongelukt waren. Echt afschuwelijk.
3 jaar geleden is onze zoon van 28 ook verongelukt met zijn fiets, maar dan gewoon in Leiden. Het gemis en het ongeloof blijft. Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte.
Hier bij ons in India was het al maandag 9 januari. Midden in de nacht zo rond half 4 ging de telefoon. En toen begon de nachtmerrie. Op zondagochtend 8 januari om ongeveer 7 uur Argentijnse tijd waren Sandra en Ellen op de fiets gestapt richting Mendoza. Ze zouden daar eigenlijk pas later naartoe gegaan zijn. Ze zijn daar nooit aangekomen. Woorden, beelden alles blijft bij je. Het is gewoon nooit meer hetzelfde geworden. Ik mis jullie en die leegte kan nooit meer gevuld worden.
Hoor me als ik zeg: Love you, want in je mailtje van 7 januari net voor jullie vertrek verstuurd, mailde je dat naar me terug. Love always, je zus Marijanne
Lieve San,lieve Ellen,
Nu al 8 jaar. Kon ik je maar even zien, even aanraken, even vasthouden al is het maar voor kort.
Elke dag is de leegte en die wordt gewoon nooit meer gevuld.Morgen ga ik naar de plek waar jullie het zo prachtig zouden hebben gevonden. Een plek waar jullie eigenlijk ook zijn.
Altijd in mijn gedachten en hart,
Marijanne (en familie)
Chennai,India
