De ontdekking van ……

Archive for July, 2006

Na: alligators in kanalen, 20 lekke banden, geen kentekenplaatje van Alabama, door Katrina getroffen gebied, ons 19-jarig jubileum in St. Francisville, een laagste temperatuur van -1 graad en de hoogste rond de 44, een relaxed en vriendelijk Texas, 6 fietsenmakers , ziek in Safford en in Wickenburg, 102 nachten in een echt bed en 45 in de tent, vele vele lattes met iets erbij, acht nieuwe buitenbanden, meerdere woestijnen, de hoogste pas van 2800 meter, een ontmoeting met Mike, de korste dag van 11 kilometer en ons record van 187 kilometer, maar 3 dagen met echte regen en 1 kamer met jacuzzi, met veel plezier maar ook dips: we zijn er. WE ZIJN ER! 9579,46 kilometer van Miami naar Vancouver!

We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal.

Onze route gaat niet door Seattle, maar de fietskaart geeft wel aan dat we met de veerboot van Bremerton naar Seattle kunnen. Omdat we een stuk van de route af moeten, kopen we een detailkaart van Bremerton. Zo kunnen we in ieder geval uitvogelen hoe we naar de plek moeten komen waar de veerboot vertrekt. Gewapend met kaart nemen we een eerste mogelijke afslag om over de snelweg te komen. Helaas, de snelweg is afgeschermd; we kunnen er niet op. Jammer, want het punt waar we staan, is onderaan de steile heuvel die we net zijn afgekomen. De kaart brengt uitkomst: we kunnen door een smal straatje rechtdoor. Rechtdoor, heuvel op! Boven aan de heuvel zien we dat rechtdoor, verderop, doodlopend is. De kaart geeft anders aan, maar ja, daar hebben we nu even niets aan. Er zit niets anders op om de eerste de beste straat linksaf in te slaan. Voor ons doemt een zwarte brede strook asfalt op. Zó steil hebben we het nog niet gehad deze reis. Onze schatting is dat dit stuk asfalt nog steiler is dan de zwaarste categorie in de Tour de France. En wat blijkt, na een enthousiast begin, zijn we voor het eerst genoodzaakt om te lopen! Dat hebben we met Mien nog nooit gedaan. Maar ook lopen is zwaar, want terwijl Ellu vanachter duwt, lig ik bijna horizontaal op het stuur om Mien naar boven te krijgen. Pffff, dit was zwaar. Maar na deze behoorlijke inspanning vinden we de weg naar de veerboot vrij eenvoudig. Een mooie tocht door de Puget Sounds brengt ons eerst het aangezicht van de nog besneeuwde Mount Rainier en later de skyline van Seattle. In de stad aangekomen, genieten we van de knusse sfeer die er heerst. Van de winkelstraten, van de mooie oude art deco-gebouwen, van de beroemde Pike Market met vis, bloemen, delicatessen en van de leuke kleine terrasjes. Op één ervan eindigen we onze dag met biertjes en een kaasplateau. De nacht die volgt, slapen we lang en lekker. Lekker slapen in Seattle!

Al weer een tijdje zitten we lekker op de fiets. We genieten van de aangename temperatuur aan de kust. Ookal is het ‘s ochtends nog steeds wel koud; fietsen in een graadje of 20 heeft ook zo zijn voordelen. De rustige wegen zijn ook een groot feest. Vaak genoeg gaat onze route van de pacific highway 101 af zodat we relaxed om ons heen kunnen kijken naar de heuvels die vol staan met heerlijk riekende dennenbomen. Het tentje is al weer een aantal keren uit de tentzak geweest en we hebben dus weer meer kampeerleven geleefd: matjes als stoeltjes, brandertje om op te koken en picknicktafel als extensie van ons tentjeshuis. Ook zijn we wat meer landinwaarts gegaan. Precies op het moment dat er, net als in Nederland, ook in Washington een hittegolf gaande is. Van tussen de 15 – 20 graden fietsen we ineens weer in temperaturen van rond de 40 graden. Voor het eerst tijdens de westkustroute hebben we eindelijk onze fietshempjes aan gehad!

Hoewel de set nog niet helemaal compleet is, zet ik de foto’s er toch op. Speciaal voor de meidenavond van mijn (schoon)zussen! Er staan dus weer nieuwe foto’s op Flickr. Dit keer van Crescent City, California naar Astoria, Oregon. Klik op de link in het menu rechts. Veel plezier.