De ontdekking van ……

Archive for June, 2008

Het weekend heeft voor Ellu en mij in het teken gestaan van veel lopen. We hebben zaterdag een wandeling gedaan rond Lage Vuursche met de naam “Kwispelkontjes”. De naam van de wandeling verwijst naar het feit dat je er loslopende honden kunt tegen komen met, inderdaad, kwispelkontjes.

Ondanks het weer was het een heerlijke wandeling. Met onze regenjassen aan baanden we ons een weg door de bossen. Dan weer praatten we volop; dan weer genoten we van de stilte. Ondertussen rende ons hondje steeds om ons heen. Aan het einde van de dag waren we moe maar voldaan. Dus besloten we de volgende dag nog een lange wandeling te maken.

Dit keer namen we Listo mee naar het Panbos. Een voor ons en hem deels bekend bos omdat we er vaker heen gaan en ook omdat Listo daar wordt uitgelaten. We besloten er de route van 12 kilometer te doen. Ook deze wandeling was heerlijk en ook tijdens deze wandeling was de bedoeling, net als de dag ervoor, om onze hoofden leeg te maken tijdens het lopen en om met een goed gevoel thuis te komen. Een geslaagde missie. Het lijkt bijna eeuwen geleden maar afgelopen weekend hebben we een heerlijk ontspannen weekend gehad!

Ellu en ik zijn allebei behoorlijk moe. Ellu heeft het druk, ze werkt hard en doet veel. En Jits d’r situatie treft ook Ellu in haar ziel. Ik zou het ook druk kunnen hebben maar al met al doe ik niet zo heel veel. Pas gisteren heb ik voor het eerst weer 2 uur gestudeerd. Er komt vrijwel niets uit mijn handen en ik heb enorm veel moeite om de draad hier op te pakken. Het voelt allemaal zo nutteloos…..

Het verdriet, de onmacht, de boosheid over Jits verlammen me in grote mate. Maar elke dag weer probeer ik om er toch een goede dag van te maken. Of het uiteindelijk een goede dag wordt, zit hem dan in kleine dingetjes: of ik lekker gesport heb of niet, of dat ik mezelf schor schreeuw bij een wedstrijd van het Nederlands elftal. Of heel simpel maar heel puur, dit beeld van mijn liefje met hond:

Gisteravond waren we op het feest van Jits, mijn beste vriendin. Een feest met alle mensen om haar heen die een belangrijke rol in haar leven spelen of hebben gespeeld. Een feest dat eigenlijk geen feest kon zijn, want wat valt er nou eigenlijk te vieren wanneer je weet dat haar leven eindigt?

Dus ging ik er heen met gemengde gevoelens. Met verdriet over de hartverscheurende realiteit van de reden van dit feest maar ook met een bepaalde blijheid omdat ik wist dat ik in goed gezelschap zou zijn. Namelijk van mensen die door deel te zijn (geweest) van haar leven ook deel zijn (geweest) in die van mij.

En dus was er verdriet. Daar kon niemand om heen. Maar vooral ook was er warmte, liefde, én muziek. En blijdschap over het feit dat we met z’n allen een onvergetelijke avond hebben gehad en dat met Jits in al haar glorie hebben gevierd.