De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Verenigde Staten’

Nieuwsgierig naar de foto’s van ons laatste deel in the States. Kijk snel op Flickr naar de set Van Astoria naar Vancouver

De Verenigde Staten. Het land van the American dream. Waar filmsterren president kunnen worden. Het land met democraten en republikeinen. Met de Star Spangled Banner. Met auto’s zo groot dat je er 3 gewone auto’s in kwijt kan. Vooroordelen? Nee, tot nu toe alleen nog maar feiten. Dat ik Amerikanen oppervlakkig vind, dat ze allemaal zo overdreven zijn en dat hun kennis niet verder rijkt dan kennis over hun eigen land; dat zijn vooroordelen. De vooroordelen die ik samen met enkele fietsbroeken en t-shirts heb ingepakt. Die ik deze reis met me meesjouw. Ik hoop wat (ver)lichter terug te komen! Hoe staat het er voor met de vooroordeel-O-meter? Voldoen de Amerikanen aan mijn verwachtingen of word ik blij verrast? Het laatste is tot nu toe het geval: de mensen aan wie we hulp vroegen, waren zeer behulpzaam. De mensen waarmee we tot nu toe hebben gesproken, warm en vriendelijk. Niet iedereen is veels te dik en de emmers vol met cola heb ik nog niet gezien. En belangrijk voor ons fietsers: in het verkeer is de Amerikaan tot nu toe een heer!

Vooroordeel-0-meterstand: 8

Gistermiddag na ons middagdutje zijn we als eerste richting het strand gegaan. We zitten midden in the place to be, namelijk South Beach, Art Deco center van de US of A. Prachtige zuurstokroze gekleurde gebouwen. We kijken onze ogen uit. Een mooie plek dus om als decorstuk te dienen voor menig film of tv-serie. Ons hotel is bijvoorbeeld regelmatig als set gebruikt voor Miami Vice. Menig filmster heeft het establissement gefrequenteerd. Zo gek is het dus niet dat wij gisteren onze eerste levensechte tv-ster hebben gezien: Carlos Solis, de tv-man van Eva Longeria uit Desperate housewives. We hebben hem, als ieder normaal mens zou doen, 3 straatblokken gestalkt, om er zeker van te zijn dat hij het echt was. We zijn tenslotte nog maar 40+.

Para aqui, piso mojado, calles minores, izquierda, derecha. Todos son los palabres espanoles. Het boekje ‘Met Spaans uit de voeten’ hebben we al op Washington airport uit de tas gehaald. We hebben het nodig, want niet iedereen spreekt engels; wij spreken (nog) geen spaans. Gisteren toen we van ons hotel bij het vliegveld naar South Beach fietsten, bleek al meteen dat het handig is als we in ieder geval weten hoe we de weg kunnen vragen. Misschien wel belangrijker: dat we weten wat ze ons terug zeggen. We hebben het gered, want aanwijzingen zoals de eerste links (izquierda) en dan de 2e rechts (derecha) zijn in een land waar steden in blokken zijn ingedeeld niet moeilijk op tevolgen.

We zijn enorme fan’s. Zodra we een Starbucks zien, moeten we naar binnen. Deze koffieketen, die we voor het eerst hebben gespot in Nieuw-Zeeland, is absoluut onze favoriet plek om even rustig te zitten, terwijl we genieten van een grote (maar niet eens de allergrootste) caramel macchiato. Een kleine blik in de keuken: de kleinste maat is tall. Medium is grande. En de allergrootste is een venti. Gelukkig is Starbucks nog niet buiten de grote steden doorgedrongen, want anders zouden we binnen een rap tempo door ons geld heen zijn. Voor een goeie koffie betalen we, inderdaad, star bucks! Wat we er voor terug krijgen, maakt het dubbel en dwars waard. Zo worden we op elke beker begroet met een uitspraak van een mede-Starbucksdrinker. Ook worden we gewaarschuwd voor de gevaren van het beethouden van de extreem hete beker. Maar bovenal zijn we het meest blij met het speciale raam voor hondenliefhebbers: ‘Dog lovers, you can now order here at the window’. Hadden we nou maar onze favoriete hond, Chuuk, meegenomen. Dat had ons een hele lange rij gescheeld!