De ontdekking van ……

Archive for June, 2006

Bij het eerste bordje met route 66 moesten en zouden we meteen een foto maken. Route 66, het spreekt zó enorm tot de verbeelding. Bij het tweede bordje stonden we wéér stil. Dit was meer het bord dat om die twee zessen hoort te staan. In de vorm van een schild van één van de ridders van de ronde tafel. Wit als de prins op het witte paard. Alsof het ons toelacht en ons uitnodigt er vooral op te rijden. Al wat ouder, maar nog steeds aantrekkelijk. Onmogelijk te weerstaan!

Route 66 loopt door het dorp Williams. Alle winkels, alle motels en alle restaurants zijn gericht op deze magische route. Sommige motels lijken sinds de jaren 50 niet meer te zijn aangepast. Er staan oude cadillacs langs de kant van de weg en de diner (spreek uit: dainur) waar we hebben gelunchd hangt vol met ‘route 66’ parafernalia. Ellu en ik genieten ervan. Voor de anderhalve kilometer dat we erop zitten, krijgen wij en krijgt Mien our kicks on route 66!

De reden dat we maar 40 kilometer fietsen naar Yarnell is dat het ons slimmer lijkt om op de eerste dag dat we weer op de fiets zitten na Ellu’s ziek-zijn niet teveel te doen. Met andere woorden: we hopen op een makkelijk dagje. Nou weten we ook dat we in die 40 kilometer 900 meter gaan stijgen, waarvan 700 in de laatste 10 kilometer. Gemakkelijk is een relatief begrip! Waar we niet opgerekend hebben, zijn de vliegen. We hebben eerder met vliegen gefietst (zwemmen met dolfijnen is leuker) maar dit hebben we nog nooit meegemaakt. Ze zitten overal, maar natuurlijk vooral waar het nat is en waar vochtige gaten zijn. Neus, mond, ogen en oren dus. Maar ook op andere plekken hebben ze het behoorlijk naar hun zin. Mijn hand bijvoorbeeld heeft op één moment zo’n 10 tot 15 vliegen op bezoek gehad. En je wilt niet weten hoeveel er rond mijn billen zoemden tijdens een plasstop. Hoe het me is gelukt om mijn fietsbroek omhoog te hijsen zonder ten minste een paar slachtoffers te maken(of juist niet. Het is maar hoe je het beziet), weet ik niet. We zijn in ieder geval zonder al teveel geslinger omhoog gefietst. Maar zo nu en dan, zo heel af en toe kregen we dan toch de kriebels en konden niet anders dan wild om ons heen slaan. Passerenden automobilisten dachten vast en zeker ‘Zij zien ze vliegen’.