De ontdekking van ……

Archive for April, 2008

Vanmiddag ben ik in mijn nieuwe appartement getrokken. Het was weer een hele belevenis omdat ik al heb gemerkt dat je hier, in Argentinië, iets niet eventjes doet. Alles heeft altijd meer tijd nodig dan je in eerste instantie zou denken. De check in was om 12 uur en ik was er pas om een uur of half 2 mee klaar. Niet zo gek omdat de bemiddelaar van de eigenaar ook nog eens alle honderd pesos biljetten op echtheid ging controleren.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat het uitchecken uit mijn oude appartement vlekkeloos verliep. De eigenaar was op de afgesproken tijd aanwezig, hij heeft een taxi voor me gebeld en me geholpen mijn spullen naar beneden en in de taxi te sjouwen. Een aardige man met hart voor zijn appartement en als zijn appartement dezelfde voordelen had gehad als dit appartement dan had ik er gewoon gebleven. Dus zaken gaan soms ook wél zoals je denkt dat ze zouden moeten gaan.

Het is behoorlijk wennen, mijn nieuwe appartementje. Het ziet er goed uit. Niet alleen het appartement zelf maar ook de fitness ruimte (voordeel), het zwembad en het barretje (voordeel) bij het zwembad. Erg verzorgd allemaal. Wat me wat tegenvalt, is de hoeveelheid keukenspullen die ik ter beschikking heb én ik vind het appartement niet heel proper. De ijskast is na het bezoek van de vorige bewoner bijvoorbeeld niet schoongemaakt. Dat betekent dat ik toch echt wat keukenspullen nog voor mezelf ga aanschaffen en het betekent ook dat ik de schoonmaakmevrouw (een groot voordeel!) vriendelijk zal verzoeken om over een aantal spullen eventjes een nat doekje te halen.

Ook de indeling was niet helemaal op en top voor een zware computergebruiker, studente en lerares dus heb ik inmiddels de boel een beetje omgegooid. Mijn tv’tje staat nu op een stoel, vastgebonden met touw zodat ie er niet af kan vallen, zodat ik het verrijdbare tafeltje waar hij op stond, kan gebruiken als salontafel. De tafel staat tegen de muur zodat laptop en printer gewoon hun stroom uit het stopcontact kunnen krijgen en de bank staat midden in de kamer. Het moet maar zo. Nu het eenmaal zo staat, ben ik er eigenlijk wel tevreden over. Maar door zo te rommelen, is er weer iets bijgekomen op mijn boodschappenlijstje: een lampje voor op de tafel zou wel handig zijn.

De grote boodschappen komen binnenkort wel. Een bezoekje aan de plaatselijke Supervea heb ik wel al gedaan. Mijn ijskast is met de eerste levensbehoeften gevuld en plastic tasjes heb ik weer ruuuuuuuuuuuuuim voldoende!

Eindelijk is het dan gebeurd: ik heb mijn eerste les gegeven. Van anderhalf uur, aan een man van 32, die bij een bank werkt en die een elementair niveau Engels heeft. Meteen bij onze kennismaking bleek inderdaad dat hij maar weinig van de taal verstaat en dat hij vanaf zijn laatste lessen in oktober 2007 geen woord Engels meer heeft gesproken. Daar ging ik even wat van zweten want mijn lesplan was daar niet echt op afgestemd.

Maar al snel had ik “het” te pakken. Wat is dat leuk zeg: lesgeven. Ook – of misschien moet ik zeggen “juist” – aan iemand met een heel elementair niveau. We hebben anderhalf uur gedaan over 2 onderdelen waarvoor ik in mijn lesplan 30 minuten had gereserveerd. Tja dat zijn niveau zo laag zou zijn, had ik niet verwacht. Ondanks dat hij deze les al had gehad, wist hij zich toch vele woorden niet meer te herinneren. Door te vragen, voorbeelden te geven, te tekenen, te acteren, te oefenen kwam er zo toch nog een behoorlijke les uit. En een leuke want ik ben al best veel dingen te weten gekomen over deze student!

Na de les was ik klaar voor mijn volgende. En weer was deze mevrouw er niet! Dit keer was ze voor een afspraak bij de tandarts. Dat je werkdingen voor laat gaan……..; maar de tandarts? Terwijl ze toch echt van háár baas deze keer haar best moest doen om alle Engelse lessen te volgen. Ze is notabene de baas van mijn eerste student. Die geeft echt het goede voorbeeld.

Maar door mijn eerste les kon het mij verder weinig schelen. Ik krijg weer betaald en ik heb vandaag een lekker kort dagje. Dan kan ik mooi nog even een keer uit lunchen in San Telmo om daarna in te gaan pakken voor de grote verhuizen naar Chacarita. Elke dag wordt het hier steeds een beetje leuker!

Vandaag ben ik een maand in Buenos Aires. Een mooi moment om te bekijken waar ik sta en hoe het met me gaat.

Als het gaat om Spaans spreken, heb ik het idee dat ik langzaam maar zeker vooruit ga. Elke dag luister ik naar het nieuws, ik lees vaak de krant en ‘s avonds kijk ik naar La Ley y El Orden (ja, daar is ie weer) en lees ik de Spaanse ondertiteling mee. Het resultaat is dat ik steeds meer ga verstaan, ondanks de snelheid van de spraak. En door het lezen wordt mijn woordenschat groter en groter. Wat spreken betreft, blijft het nog wat beperkt. Mijn dagelijkse activiteiten zoals boodschappen doen, de bus nemen, een terrasje pakken, nodigen niet uit voor lange gesprekken. Alleen met José, mijn Spaanse docent, bij ETS met de secretaresse en bij tafeltennis spreek ik meer Spaans. Dat gaat me trouwens op zich goed af.

Tot nu toe heb ik nog geen seconde lesgegeven. Een voordeel is dat ik wel alle tijd heb gehad om al wat lessen voor te bereiden en extra materiaal op te zoeken op Internet. Morgen begin ik dan eindelijk met lesgeven (hoop ik) voor een totaal van 4 uur: 3 lessen aan 3 verschillende mensen. Vooral wat werk betreft, loop ik tegen verschillen in cultuur aan: mensen bellen niet af voor hun afspraak, alles gaat minder georganiseerd dan ik gewend ben en flexibiliteit is hier zeer gewenst. Hoewel ik het vervelend vond om 2 keer voor niets bij mijn student op de stoep te staan, heb ik deze cultuurverschillen ook al voor mijn eigen voordeel aan kunnen wenden. Elk voordeel hep zijn nadeel immers.

Het algemene leven hier bevalt me verder goed. De stad heeft sfeer, het weer is heerlijk, aan de terrasjes-, café- & koffiedrinkcultuur pas ik me zonder moeite aan, de ruime openingstijden van de winkels bevallen me goed en over het algemeen genomen, stralen mensen hier een enorme relaxte houding uit. Dat maakt het hier voor mij goed vertoeven.

Wat het belangrijkste betreft, het alleen zijn, heb ik een dipje en een megadip gehad. Maar die megadip heeft me heel goed laten voelen, dat ik in staat ben om voor mezelf te zorgen op sociaal gebied. In mijn eigen tempo bouw ik hier mijn leven op. Met contacten met andere Nederlanders, door lid te worden van een tafeltennisclub, door binnenkort ook op Yoga te gaan en door hier gewoon te zijn.

Al met al voel ik me vooral de laatste dagen erg stevig en vol vertrouwen want ondanks dat ik thuis mis, voel ik me goed en heb ik het naar mijn zin. Het lijkt erop dat ik mijn draai hier aan het vinden ben. En daar ben ik erg tevreden over. Voor de eerste maand is wat mij betreft de missie geslaagd!