Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Archive for February, 2007

De laatste dagen

Dit zijn de laatste dagen. Dagen die we doorbrengen in een stad waar we he-le-maal weg van zijn. Buenos Aires is by far de mooiste, meest interessante en meest intrigerende stad die we dit jaar hebben gezien.

Deze keer wonen we in een apartement in Palermo Hollywood, dat weer onderdeel is van Palermo Viejo. Het is een hele leuke trendy en rustige wijk met een goede sfeer. Overal zijn restaurants en overal zijn terrasjes. Ons koffieterrasje is maar 2 blokjes lopen!

Maar ook de andere wijken van Buenos Aires zijn de moeite waard. Gisteren zijn we met onze professor en zijn vrouw, José en Sylvia, uit eten geweest in een restaurant aan de Costañera, een boulevard langs de Rio La Plata, hebben we gewandeld in La Boca en sloten we onze samenkomst af met een cafecito in een typische middenklasse wijk. Waar we ook komen, steeds kijken we onze ogen uit. De architectuur is overweldigend, de sfeer uniek, de verschillen tussen de wijken groot.

Zo brengen we onze dagen al lopend en kijkend rond. We zijn “bezig” met de stad totdat we weggaan. En dat is maar goed ook want die kriebels van het naar huis gaan, zijn er ook. Zolang de stad ons bekoort, kunnen we ze in ieder geval nog even onderdrukken.

Luján en 15.000 kilometer bereikt!

Vandaag hebben we niet alleen de stad Luján bereikt, maar ook de 15.000 kilometer. Van die 15.000 kilometer hebben we er zo´n 5000 in Argentinië gedaan. Veel meer zal het niet gaan worden. Morgen fietsen we naar Buenos Aires, 65 kilometer en als dat goed gaat, fietsen we ook nog naar het vliegveld toe. Bij elkaar nog zo´n 100 kilometer, die we hier in dit fantastische land zullen fietsen.

Een fantastisch land omdat we ook vandaag weer met grote ogen van bewondering hebben staan kijken naar de pracht en praal in dit land. Dit keer was het de indrukwekkende basiliek van Luján, die hier is gebouwd toen in het jaar 1630 het beeld van de maagd Maria op wonderbaarlijke wijze haar reis naar een andere plaats saboteerde. Ze had waarschijnlijk een goede reden om in Luján te willen zijn. Nu is Luján één van de belangrijkste bedevaartsoorden, het Lourdes van Argentinië.

Rondom de basiliek zijn vele winkels en kraampjes met allerlei religieuse hebbedingetjes die met de tijd mee zijn gegaan. Zo wil ik bijvoorbeeld nog een ijskastmagneet aanschaffen, die tegelijkertijd als afscheurkalender dient. Maar wat ik vooral nog wil kopen, is de afbeelding van de maagd Maria. Deze afbeelding prijkt langs de kant van de weg en wenst mensen een behouden vaart toe. Dat kunnen we, nu we het drukke Buenos Aires in gaan, voor die laatste 100 kilometer, nog goed gebruiken!

De verzamelde pers van Alberti

Zo in de laatste fietsdagen maken we nog eens wat mee. Vandaag kwamen we aan in Alberti, een stadje op zo´n 190 kilometer van Buenos Aires. We waren vroeg want vroeg begonnen om het drukker wordende verkeer zoveel mogelijk proberen te vermijden. Op ons gemakje gingen we bij een hotelletje kijken en terwijl ik stond te wachten, werden we gestrikt voor een interview met de plaatselijke tv. Met bezwete gezichten met zwarte vegen en resten zonnenbrand vertelden we over onze ervaringen in Argentinië.

Het interview was nog maar net over, we stonden nog wat na te praten, of we werden gevraagd om mee te gaan naar het stadshuis om de burgermeester te ontmoeten. Wij met Mien achter de vrouw van het gemeentehuis aan. Bij het gemeentehuis werden we als sterren ontvangen. Door de secretaris van de burgermeester, door een gedeputeerde van de provincie van Buenos Aires en door velen anderen. Terwijl we aan het wachten waren op de burgermeester werden we ook nog geïnterviewd door de radio én werden we op de foto gezet voor de plaatselijke krant. De ontmoeting met de burgermeester was het sluitstuk.

Daarna gingen we naar een hotel. Onze plaatselijke beroemdheid was duidelijk nog niet in alle lagen van de bevolking doorgesijpeld. Geen VIP-behandeling daar: voor Mien was binnen geen plaats. Ze moet net als alle andere gewone fietsen gewoon buiten staan!

Alweer op de radio!

Het is toch wat! Komen we aan in San Carlos de Bolivar, staan we in fietskleding en met bepakte fiets voor het hotel en worden we meteen geronseld voor een interview op de lokale radio. Of we in de lobby van het hotel live willen vertellen over onze belevenissen in Argentinië.

Na een uurtje zitten we fris en fruitig in de lobby met de man-met-de-mooie-radiostem te wachten op het in de lucht gaan van het programma. Via een mobiele telefoon kondigt de man-met-de-mooie-radiostem ons aan: twee vrouwen uit Nederland die op de fiets Argentinië rond zijn gegaan. Met als eerste vraag aan ons wat we nou precies hebben gefietst alhier!

Het is een kort en vlot interview waarin we uiteindelijk weinig zeggen over onze fietsreis en meer over de verschillen in eetgewoonten tussen Argentijnen en Nederlanders. Wat we wel en niet lekker vinden uit de Argentijnse keuken? Wat ons het meeste is opgevallen aan de Argentijnse eetgewoonten maar vooral wat we vinden van het zeer geliefde nationale drankje Maté?

Tja, wat zullen we daar nou eens op zeggen? Echt lekker vonden we het niet. Eigenlijk zelfs vies! Dus zeggen we, heel diplomatiek, dat we het maar één keer hebben genomen en toch, ja toch, een heel klein beetje lekker vonden. De gastvrije, aardige, lieve Argentijnen, die we overal en nergens hebben ontmoet: we houden ze graag, heel graag, te vriend!

San, 41 jaar!

San met alle kadootjes