Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Archive for April, 2008

Het is stil in huis

Het is stil in huis. Ondanks voorbij scheurende auto’s en een overbuurman die al uren en uren achter elkaar zingt, is het stil in huis. Stil omdat Ellu weer naar huis is.

Ik kan zeggen dat het prima gaat. Dat ik door te relativeren en door mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen en door happy thoughts te denken, ik in staat ben om me goed te voelen. Maar het is niet waar. Op dit moment in ieder geval niet. Ik mis Ellu naast me in bed, ik mis haar hand op mijn billen en het opstaan vanochtend was leeg. Mijn appartement is deze week van ons geweest en alles herinnert me nu aan haar.

Onze week samen was een heerlijke. We hebben van elk moment genoten en meer! We zien onszelf hier in de toekomst samen zijn. We zien dat mijn besluit om hier tijdelijk alleen te wonen en Engelse les te gaan geven, een wereld van mogelijkheden voor ons samen heeft geopend. Waarom zouden we hier niet voor een jaar gaan wonen en werken? Of, wat weerhoudt ons om in Chili Engelse les te gaan geven?

Wat we ook hebben gemerkt, is hoe fijn we het hebben met elkaar. We hebben echt niet hoeven wennen aan elkaar. Integendeel we hebben juist gemerkt in de tijd zonder elkaar hoe goed we elkaar aanvullen zonder dat we daar individueel iets (essentieels) voor opzij moeten zetten. Ellu en ik passen gewoon bij elkaar in velerlei opzichten.

Al met al was ons weerzien dus een bevestiging van wat we met elkaar hebben en wat we met elkaar in de toekomst willen. Dat is ook meteen één van de redenen waarom ik het nu moeilijk vind want hoe goed ik het hier ook heb in mijn eentje; met z’n tweeën is het méér dan goed. En dat is wat ik los moet laten want dat hoort bij de toekomst. Het is onderdeel van een andere ervaring en niet van deze. Deze ervaring is van mij, met specifieke doelen die ik voor mezelf voor deze periode heb gesteld.

Ik weet dat mijn gevoel nu van voorbijgaande aard is. Ik weet dat ik weer mijn draai moet vinden. Relativeren, happy thoughts denken, rustig ademhalen; ze gaan me helpen. Is het vandaag niet dan is het zeker vanaf morgen.

Een impressie van het leven van mijn Beepje in Bonnie; door Ellen

Het is dag 6 en vanochtend waren er voor het eerst wat tranen in verband met het alweer naderende afscheid. Maar die zijn weer weg want we genieten nog even samen verder! Wat was het een goed idee van vriendin SuusVe om niet pas in juli maar al heel snel eens te gaan kijken hoe San het heeft & leeft in Bonnie……

Zo word ik al de hele week van hot naar her door deze wereldstad ”gesleept”. Ik herken straten en gebouwen van ons vorige verblijf maar San beweeegt zich als een ervaren porteña (moderne vrouw uit Buenos Aires) door de vele wijken. San vraagt: ”welke kant zullen we opgaan?” en na mijn vragende blik -geen idee waar ik ben-, schieten we links of rechts een straat in en zigzaggen naar onze bestemming.

Ook het ingewikkelde openbaar vervoer systeem met 3 bussen nummer 168 die allemaal een andere route rijden, hebben geen geheimen meer voor mijn Beep. We eten in ”leuke tentjes” in de buurt en drinken koffie op ”haar favoriete terrasje bij Origen in San Telmo”.

Maandagochtend ging ik mee naar Spaanse les bij José en ‘s avonds keken we La Ley y el Orden om ons Spaans te oefenen. Hoogtepunt was gisteravond: voor het eerst sinds jaren zag ik San weer eens ouderwets in actie; bij Top Minc, een potje ”tenis de mesa” om je vingers bij af te likken! Met al deze beelden kan ik wel weer even vooruit straks alleen in Utrecht………..

Nieuwe link naar oude foto's en nieuwe fotoshow

Er staat een nieuwe link rechts in het menu naar de foto’s die ik heb genomen rondom mijn nieuwe appartement. Ook een bezoek aan de enorme begraafplaats van Chacarita zit daarbij.

Boven deze tekst kun je de foto’s zien van de tijd die Ellu en ik hier samen doorbrengen (het kleine lichte balkje onder de foto’s kun je verslepen, zodat je van links naar rechts en van rechts naar links door de foto’s kan “bladeren”)

Met m'n honnie in Bonnie

Dit is dag 3. Nog …… te gaan!

Nee hoor, we zijn echt niet aan het aftellen. We proberen heel bewust te genieten van elkaar zonder steeds te denken aan het moment van afscheid. En dat gaat heel goed. Alleen af en toe krijgt Ellu of krijg ik een kriebel in de buik.

Het samenzijn is heerlijk. Mijn kamer voelt letterlijk warmer aan omdat er een lijf extra is dat energie verbrandt. Ik heb het goed in Buenos Aires in mijn eentje maar met z’n tweeën is het meer dan goed. Alles wat we doen wat ik normaal ook doe, krijgt net even een andere dimensie. En ik doe nu ook dingen die ik in mijn eentje niet of nauwelijks doe, zoals shoppen. Ik heb immers deze week ook vakantie.

Fijn is het ook dat Ellu ziet waar ik woon, waar ik slaap en waar ik mijn dingen doe. Dat maakt haar meer onderdeel van mijn tijd hier. Het maakt dat ze zich nog veel meer kan inleven wanneer ik haar over mijn leven hier vertel. We hebben het heerlijk. Het is heerlijk met mijn honnie in het heerlijk zonnige en fantastische Bonnie.

Samen!