Eindelijk: onze eerste echte asado
Gisteren leek zo´n dag waarvan je denkt dat het een hele vervelende dag gaat worden. Met veel enthousiasme gingen we namelijk op weg van Bahia Blanca in de richting van Buenos Aires. Gelijk al werd dit enthousiasme ietwat getemperd omdat we ín de stad al konden voelen dat de wind behoorlijk was. Aangekomen bij ruta 33 en vrij van bebouwing of bebossing voelden we dat we de hele weg afwisselend een forse tegen- of zijwind zouden hebben. Met daarbij nog hardere korte en krachtige windstoten.
Regelmatig zaten we met Mien in de berm. Meestal was de wind genoeg om dat voor elkaar te krijgen. Maar vaak genoeg werd de wind meegeholpen door het vrachtverkeer dat door de luchtverplaatsing ons steeds harde klappen gaf. Klappen die het stuur deden schudden, mij uit balans brachten en ons in het geheel dat extra zetje gaven richting berm. Hmmmmm! Niet leuk want dit soort winden horen toch alleen in Patagonië thuis!
Na een kilometer of 18, waarover we twee uur hadden gedaan, bekeken we onze opties: door fietsen, liften of terug fietsen naar Bahía BLanca. We kozen voor optie twee en hadden binnen 4 minuten een lift van Mauro. Mauro was op weg naar zijn weekendhuis op het platteland. En natuurlijk waren wij welkom om bij hem te slapen en te genieten van de omgeving.
En zo werd het toch nog, geheel onverwacht, een gezellige dag én avond met een Asado, een Argentijnse bbq, die de heren (Mauro´s buurman was er inmiddels ook bij) zorgvuldig voor ons voorbereidde. Met bloedworst, matambre (groot stuk flank), costilla, chorizo, brood en wat groenten hebben we hem toch nog meegemaakt. Op de valreep dus: onze eerste echte Asado.
