Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Ik heb een baan!

Na maandag had ik gisteren nog 2 sollicitatiegesprekken. In de ochtend had ik een gesprek met de eigenaresse van een klein taalbureau. De vrouw, Marta, imponeerde behoorlijk. Mij was duidelijk dat ze een pittige tante is die veel vraagt van haar docenten. Ik was wel door haar gecharmeerd en na het gesprek had ik het gevoel dat ik bij haar de uitdaging wel aan wilde. Toen had ik het gesprek ‘s middags vanzelfsprekend nog niet als vergelijkingsmateriaal.

Aan het einde van de middag maakte ik me op voor het sollicitatiegesprek bij ETS (English Training System). Ook deze keer was ik ruim op tijd vertrokken met als resultaat dat ik deze dag minsten anderhalf uur ledig heb doorgebracht. Ook voor het gesprek met Marta, in de ochtend, was ik immers ruim op tijd.

Het eerste dat me trof, was de plek waar ETS zit: het kantoor zit in een oud klooster aan mooie kloostertuin. Ik ben nogal gevoelig voor sfeer dus dit maakte meteen een goede indruk op me. Maar natuurlijk gaat het me om meer. Dat meer werd me, 15 minuten later dan de afspraak was, goed duidelijk. Niet alleen was Hernán een hele fijne gesprekspartner; hij legde me ook heel duidelijk uit wat ETS doet, hoe een baan bij ETS er uitziet en wat zij van mij als docent verwachten. Dat ze ook nog eens 5 pesos meer betalen, is meegenomen. Dat er twee andere Hollandse dames werken ook!

Eigenlijk wilde ik tijdens het gesprek al zeggen dat ik graag bij ETS wil werken maar gezond verstand vertelde me dat ik alles even moest laten bezinken alvorens een beslissing te nemen. Maar thuis gekomen, had ik al een besluit genomen. Alles voelde goed: Hernán, het gesprek, de wijze waarop ze het organiseren, de plek van het kantoor. Alles.

Vrijdag neem ik nog eens alles door met Hernán en volgende week ga ik beginnen. Ik heb er enorme zin in (en vind het ook erg spannend).

Kloostertuin

Comments are closed.