Nieuwe link naar oude foto's en nieuwe fotoshow
Er staat een nieuwe link rechts in het menu naar de foto’s die ik heb genomen rondom mijn nieuwe appartement. Ook een bezoek aan de enorme begraafplaats van Chacarita zit daarbij.
Boven deze tekst kun je de foto’s zien van de tijd die Ellu en ik hier samen doorbrengen (het kleine lichte balkje onder de foto’s kun je verslepen, zodat je van links naar rechts en van rechts naar links door de foto’s kan “bladeren”)
Met m'n honnie in Bonnie
Dit is dag 3. Nog …… te gaan!
Nee hoor, we zijn echt niet aan het aftellen. We proberen heel bewust te genieten van elkaar zonder steeds te denken aan het moment van afscheid. En dat gaat heel goed. Alleen af en toe krijgt Ellu of krijg ik een kriebel in de buik.
Het samenzijn is heerlijk. Mijn kamer voelt letterlijk warmer aan omdat er een lijf extra is dat energie verbrandt. Ik heb het goed in Buenos Aires in mijn eentje maar met z’n tweeën is het meer dan goed. Alles wat we doen wat ik normaal ook doe, krijgt net even een andere dimensie. En ik doe nu ook dingen die ik in mijn eentje niet of nauwelijks doe, zoals shoppen. Ik heb immers deze week ook vakantie.
Fijn is het ook dat Ellu ziet waar ik woon, waar ik slaap en waar ik mijn dingen doe. Dat maakt haar meer onderdeel van mijn tijd hier. Het maakt dat ze zich nog veel meer kan inleven wanneer ik haar over mijn leven hier vertel. We hebben het heerlijk. Het is heerlijk met mijn honnie in het heerlijk zonnige en fantastische Bonnie.
"Roken is dodelijk"
Buenos Aires staat blauw van de rook! De reden is dat een aantal boeren in de Delta ten noorden van de stad hun landerijen in de fik hebben gestoken. De wind doet zijn werk en blaast de rook over grote afstand de stad binnen.
Alles is ontregeld omdat op vele plekken de zichtbaarheid bijna tot nul is gereduceerd. Wegen zijn afgesloten, lange afstandsbussen rijden niet en het vliegveld is gesloten. Ik schrok me kapot toen ik dat las; mijn liefje komt immers overmorgen aan in Buenos Aires. Gelukkig blijkt het om een ander vliegveld in de stad te gaan. Over Ezeiza hangt geen rookgordijn.
Ondertussen loop ik te knijpen met mijn ogen, voelt mijn keel wat rauw aan en is ademhalen ongemakkelijk. Op het nieuws wordt aangegeven dat de rook niet giftig is en daar ga ik dan ook maar van uit. Hoe dan ook; vervelend is het wel. Vooral ook de brandlucht die alles maar dan ook alles penetreert.
Al meer dan 10 jaar ben ik gestopt met roken, mede vanwege de schade die roken kan toebrengen aan mijn gezondheid. Wat ik me afvraag is wat dit incident mijn mooie schone longen aan zal doen. Veel goeds zal het niet zijn!
Dode(n)stad
Dicht bij mij in de buurt is de begraafplaats van Chacarita. Deze begraafplaats is minder bekend dan de begraafplaats in Recoleta en krijgt derhalve ook minder bezoekers. Ten onrechte, want ook deze begraafplaats is behoorlijk indrukwekkend. Als is het alleen maar omdat het een enorm gebied beslaat.
De begraafplaats van Chacarita herbergt, net als die in Recoleta, beroemde Argentijnse doden zoals Juan Perón en Carlos Gardel, de gevierde Tango zanger. Ook de graftombes zijn mooi: rijk versierd met ornamenten en/of geflankeerd door hemelse beelden.
Wat me echter het meeste trof was de gelijkenis met de lege zondagse straten, die ik nog maar kort daarvoor gefotografeerd had. Een enkele auto tegen de stoep geparkeerd, wat bomen die de straten sieren, wat mensen die hun auto wassen, die wat knutselen of die wat staan te kletsen maar verder is het stil op straat. Dat zie je niet vaak in Buenos Aires maar blijkbaar dus wel op zondag én op een kerkhof.
