De ontdekking van ……

Archive for September, 2006

Vandaag zijn we in Dolores, een stadje dat, als ik het spaans goed begrepen heb, letterlijk niet in één dag gebouwd is. Net als Carmelo is het een aangenaam dorp met in het middelpunt een plein, waaraan een ouwe kerk “Nuestra Señora de los Dolores” staat. Na wederom een vermoeiende fietsrit zijn we ingecheckt in een sfeervol oud hotel met houten vloeren, hoge plafonds, louvredeuren en een aangename binnenplaats. Net als de andere mensen die we hier ontmoeten, is ook de eigenares van het hotel een zeer vriendelijke dame.

Na ons middagdutje settelen we ons op de binnenplaats met onze leerboeken Spaans. De eigenares komt ons vertellen dat we …… iets met radio …… iets met lokaal en iets met half 6. We denken dat ze ons vertelt dat we op de lokale radio worden genoemd. In de middag zijn we namelijk door een jongeman op de foto gezet, heeft hij naar onze namen gevraagd en wilde hij weten waar we begonnen zijn. Dat zal het dus wel zijn.

Niets vermoedend gaan wij met ons Spaans aan de slag totdat er plotseling een jongeman, Alvaro, naar ons toeloopt. We worden niet op de radio genoemd. Nee, we worden voor de lokale radio geïnterviewd! Een uur lang beantwoorden we vragen, in het Spaans, over onze reis, wat we van Uruguay vinden, wat de verschillen zijn tussen Nederland en Uruguay en we worden zelfs gevraagd wat we van het conflict over twee pulpfabrieken vinden dat nu voorligt bij het internationaal gerechtshof in Den Haag.

Na het interview zijn we doodop. De leerboeken gaan aan de kant. We hebben genoeg geoefend vandaag!

We zijn twee dagen verder in tijd maar niet in afstand. Ellu is ziek. Achteraf gezien niet vreemd want in BsAs had ze al een paar dagen hoofdpijn/migraine-achtige verschijnselen. In Colonia was ze behoorlijk aan het snotteren maar we dachten dat dat van de paardendekens kwam die op onze bedden lagen. De eerste dag, die behoorlijk tegenviel, heeft haar zeker niet goed gedaan. Later op de dag bleek namelijk dat Ellu koorts had. Zowel gisterochtend als vanochtend had Ellu nog verhoging dus we blijven nog even in Carmelo. Het is ook zo´n leuk dorp!

Eindelijk was het dan zover. Onze fietstrip door Argentinië kon gaan beginnen. Na eerst in stijl afscheid te hebben genomen middels een kopje koffie bij café Plaza Dorrego lieten we met veel warme gevoelens San Telmo achter. Het was een spannend begin want onze straat, Defensa, is smal en met van die gladde keien. Er rijden veel taxi`s en bussen die elkaar gerust proberen in te halen. Gelukkig was het zaterdag dus het verkeer viel alles mee. Na 7 weken fietsloos te zijn geweest, was Mien weer erg zwaar. Slingerend reden we richting de veerboot die ons naar Uruguay zou brengen. De overtocht ging probleemloos. Voordat we het wisten, waren we in Colonia, Uruguay. Een totale afstand van maar liefst 4 kilometer fietsen!

Vandaag begon het fietsen pas echt. Het was makkelijk om de weg te vinden en de weg zelf was goed. Het probleem lag meer bij ons. Onze fietsconditie is behoorlijk minder geworden waardoor we grote moeite hadden om 80 kilometer te fietsen. We hadden vandaag eigenlijk nog verder gewild maar onze lijven wilden niet meer. Vooral ook omdat het na de eerste 20 kilometer behoorlijk op en neer is gegaan. Dáár hadden we he-le-maal niet opgerekend.

In Carmelo hebben we het duurste hotel genomen (van 33 USD). Allebei hadden we een sterke behoefte om een goede middagdut te doen. In een goedkoop hotel dat we hier gezien hebben, hadden we niet eens met z`n tweeën in het bed gekund en was het toch wel enigszins ranzig. Een kamer om de nacht door te brengen, meer niet. We merken dat we omdat we weten dat we het ons kunnen veroorloven dan toch wel gaan voor iets meer luxe. De dagen van 2 gulden voor een rattenhol in India hebben we definitief achter ons gelaten. En trouwens, we hadden vandaag nog maar 1 dollar uitgegeven.

We hebben onszelf op een ijsje getrakteerd. Dat lijken vele mensen hier op zondag ook te doen. Veel mensen wandelen hier door de hoofdstraat. Of stellen maken op een brommertje a la de Puch een ritje. Regelmatig passeert een oude Ford of een oude Peugot uit de jaren 60. Niet omdat ze hier zo dol zijn op old timers of classics maar puur uit noodzaak, zo lijkt het. Mijn inschatting is dat 1 op de 3 auto´s een oude auto is van tientallen jaren terug.

Dat we in Uruguay zijn realiseren we ons nog nauwelijks. Dat we weer fietsen wel. Onze lijven zijn moe en we zijn lichtelijk verbrand. Maar ondanks dat: wat is het weer heerlijk om in beweging te zijn.

Om foto´s te kijken van het prachtige Buenos Aires klik op de link Buenos Aires rechts onderaan in het menu “Onze foto´s”.

Zaterdag beginnen we met onze fietsreis. Eerst gaan we met de boot naar Colonia in Uruguay. Vandaar uit fietsen we een paar dagen langs de grens met Argentinië om bij Fray Bentos de grens weer over te gaan. Na een paar dagen aan de Argentijnse kant van de Rio Uruguay poppen we Uruguay voor twee dagen weer in (thermale baden lonken daar namelijk). Dan fietsen we richting Uruguaina in Brazilië om daar weer naar Argentinië over te steken bij Paso de los Libros.

Op ons verlanglijstje staat Foz de Iguazú, dat we bereiken via onder andere de provincie Misiones. Omdat we niet houden van dezelfde weg te fietsen, steken we na Foz de Iguazú over naar Paraguay. Daar fietsen we dan langs de Rio Paraná terug naar Posadas in Argentinië.

Vanaf Posadas begint de grote niet rechtstreeks oversteek naar de Provincie Jujuy. In Tucumán pakken we de bus naar Jujuy en daar beginnen we met fietsen in de Andes, namelijk op weg naar Humahuaca (niet op de kaart). Terug stappen we op de bus naar Salta om van daaruit grotendeels via Ruta 40 langzaam onze weg naar Mendoza te vinden.

Wanneer alles meezit (de grote vraag is of het lukt om Mien mee te krijgen op de bus. We hebben namelijk van andere fietsers begrepen dat een tandem meenemen een behoorlijke uitdaging is. In de meeste bussen is er gewoon geen ruimte voor) dan zijn we rond Sinterklaas in Mendoza.