Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Archive for March, 2007

Tijd voor klusjes

In de tijd die ligt tussen thuis komen van een lange reis en weer gaan werken, zit veel ruimte om juist die klusjes te doen die al jaren op zich laten wachten. Zo zijn Ellu en ik begonnen met het zeer tijdrovende klusje van het inscannen van onze fotonegatieven. En dat zijn er veel!

Het scannen zelf is een langdurig proces. Zelfs met de speciale negatievenscanner die ik een paar jaar geleden heb gekocht. Ellu geeft het negatief aan, die ik plaats in de negatiefhouder. De negatiefhouder leidt ik vriendelijk de scanner in om vervolgens in het softwareprogramma te bekijken wat er eigenlijk op de negatieven staat. Dan na nog een paar handelingen staat de foto op de harde schijf en werk ik ‘m wat bij in een fotobewerkingsprogramma.

Het resultaat is soms verrassend. Zo weet ik nu waar Paul, Ellu’s jongste broer, zijn ontplofte haar vandaan heeft. Ook zie ik Ellu weer eens vanuit een ander perspectief. Ik zie meer van haar, laten we maar zeggen. Het meest grappige is hoe gedateerd de foto’s zijn. Foto’s van ongeveer 20 jaar geleden, die na het scannen vol met krassen en ruis zitten. Alsof ik de foto’s bekijk van mijn vader en moeder toen zij nog jong waren. Gôh, wat zijn we al oud 😉

Ikea

Na een jaar zonder Ikea werd het weer tijd om een bezoekje te brengen aan deze meubelgigant. Eigenlijk wilden we al eerder maar zonder auto is het toch lastig bij een industrieterrein komen. Dus, toen we op een dag een auto te leen hadden, was dat een mooi moment om richting Kanaleneiland te gaan.

De auto konden we dicht bij de ingang op het laaddek zetten. Het was namelijk etenstijd en niet druk. Ook niet voor de zweedse gehakballetjes in cranberrysaus! Terwijl we het looppad langs de verschillende afdelingen volgden, becommentarieerden we de (kleine) veranderingen die zijn doorgevoerd. Maar met name de nieuwe spullen trokken onze aandacht.

Toch, ookal hebben we uitgebreid bij de matrassen stilgestaan. En hebben we de bureaus volop bekeken. Aan het einde van de eerste verdieping was onze kar nog helemaal leeg. Nu gebeurt ons dat wel vaker en weten we dat onze aankopen zich vooral bevinden op de onderste verdieping. De verdieping met servies, glazen, lampen, fotolijstjes en nog meer van dat soort snuisterijen.

Maar ook na het doorlopen van deze afdeling was het stil in onze kar. Een rol kadopapier lag eenzaam mooi te liggen wezen maar dat was echt alles. Onze hoop was gevestigd op stelling 38, vak 4. Daar konden we enkele accessoires ophalen voor onze grote kledingkast. De spanning steeg want stelling 38 is helemaal achterin. Aangekomen bij stelling 38 draaiden we onze kar richting vak 4. Bij vak 4 zochten we artikelnaam en -nummer op om tot de vreselijke ontdekking te komen dat het artikel uitverkocht is.

Voor 2 euro 99 rekenden we bij de kassa af. Onze laagste bedrag ooit. Maar gelukkig wel in het bezit van kadopapier. Kunnen we in ieder geval wel voor anderen leuke dingetjes kopen!

Het is ff wennen

Inderdaad, het is ff wennen het thuis-zijn. Onverwacht merk ik dat ik het best moeilijk vind om er weer te zijn. Vooral de administratieve klussen irriteren me mateloos. Ze staan voor mijn ongemakkelijkheid om weer volop in het dagelijkse leven te staan. Met alle verantwoordelijkheden die daar bij horen. Ze staan vooral voor het gemis van volledige vrijheid en alle ruimte om samen met Ellu te zijn. Ineens merken we allebei dat de ongebreidelde vrije tijd samen voorbij is. En dat is écht é-norrum wennen.

Tegelijkertijd zou ik nu niet op het vliegtuig willen stappen om nog meer verder te reizen met Ellu. Het reizende leven van elke dag een ander hotel en van elke dag weer op de fiets stappen, is ook niet wat me nu erg trekt. En dat besef ik ook erg goed.


Dus laat ik alles maar komen en probeer ik zonder mezelf teveel in de weg te zitten mijn draai weer te vinden. De heerlijke nespresso’s thuis en ook een avond uit eten met Jitske helpen me daar heel goed bij!

Thuis

Meer dan een week zijn we thuis. Een week die voorbij is gevlogen nadat ook onze dag van aankomst voorbij is gevlogen. Het weerzien op Schiphol, bij mijn moeder thuis en in ons huis was heerlijk. De mama’s zien het hoogtepunt daarvan. Na een reis waarbij we 2 nachten nauwelijks hebben geslapen, waren we door alle emotie zo hyper als wat!

Nu na één week zijn we nog steeds blij om thuis te zijn. Vooral dat we weer vrienden en familie (gaan) zien, is steeds een klein feestje. Ook van ons geweldige huis genieten we intens. Onze bank, ons bed en ons bad. Het trio waar we altijd enorm naar uit kijken al reizende.

Minder is de regeldrukte. Zonder telefoon en zonder eigen internetaansluiting zijn de dingen moeilijk voor elkaar te krijgen. Terwijl er zoveel te regelen valt…….

Wel leuk is de spannende spanning over weer werk vinden. Maar de kans is groot dat we (Ellu) binnenkort weer een baan hebben. Allebei hebben we zin om onze hersenen weer stevig te gaan gebruiken. Een baan hebben, is dus geen noodzakelijke kwaad maar één van die dingen die past in het positieve rijtje van thuis-zijn. Thuis vs Reizen (op dit moment) = 3-1