De ontdekking van ……

Archive for September, 2009

Gisteravond was ik uit eten. Bij het afsluitende kopje koffie moest ik meteen aan de koffie van de Coffee Company denken. Koffie, zo lekker; daar kunnen vele restaurants, cafeetjes alleen maar van dromen. Koffie waar ik bijna lyrisch van word. Wat is dat goed gedaan zeg: de combinatie van het concept van Starbucks met échte goede koffie. Niet te geloven dat ze al in 1996 begonnen zijn. Niet te geloven dat ik pas sinds de lente dit jaar van hun bestaan weet!

Denken aan de koffie van de Coffee Company doet ook meteen denken aan de koffie van Starbucks. Koffie, die je eigenlijk geen koffie mag noemen. Ok, ik weet het: Ellu en ik waren enorme fans van Starbucks. Het hypen van de naam hebben ze daar dan ook goed gedaan. En het concept is goed: lekker zitten in luie stoelen, gratis WiFi, lekkere koeken voor erbij. En aangezien er in Amerika buiten de deur vrijwel geen lekkere koffie te krijgen is, maakt Starbucks tot een zeer aantrekkelijk alternatief. Bij gebrek aan beter: woest aantrekkelijk. In het land der blinden is éénoog koning, toch? Dat is ook meteen ons excuus voor onze terugkerende bezoeken aan  Starbucks, zodra het Starbucks-logo maar enigszins in beeld was.

Starbucks zou echter nog veel van de Coffee Company kunnen leren. Van de manier waarop de koffie wordt gemaakt en van het feit dat de koffie altijd lekker is. ALTIJD! En niet zoals bij Starbucks de ene keer wel lekker maar de andere keer een grote bak duur slootwater. Nu waren we al redelijk fan af aan het einde van onze 6 maanden in Noord-Amerika maar nu ik weet van het bestaan van de Coffee Company is Starbucks compleet van zijn voetstuk gevallen. De Starbucks op Utrecht CS zal ik dan ook niet bezoeken. Op Schiphol drink ik nog liever een goedkopere slechte bak koffie ergens anders. Ja, Starbucks is definitief ten onder gegaan. Lang leve de Coffee Company! (En voor thuis is dat Nespresso).

Een nieuwe website ziet het licht. Vanaf vandaag is El Saboli in de lucht. Voor mijn portfolio maar ook omdat Ellu dat wel graag wilde. Nog niet helemaal gevuld maar wel al voldoende om te kijken. Al is het alleen al om het design!

De site heb ik voor verschillende browsers getest maar nog niet voor Internet Explorer 7. Nadat ik mijn computer heb opgeschoond, ben ik die “kwijt geraakt”. Mocht je dus IE7 hebben en merken dat er in het design iets fout gaat, laat het me dan weten.

Trouwens, de site wordt gratis gehost. Het kan zijn dat ie dus niet altijd bereikbaar is want of deze hosting provider van hoge kwaliteit is, durf ik niet te zeggen. Misschien gooien we er nog een goedkoop abootje tegen aan bij een betaalde hosting provider. Let’s see!

homepage El Saboli

Sinds een tijdje stinkt onze wasmachine. Hij staat boven in een klein kamertje (of grote inloopkast; tis maar net hoe je het bekijkt), naast onze slaapkamer dus echt fijn is het niet. Vooral omdat de geur steeds sterker wordt. We hebben er al een paar keer met onze neus boven gehangen. Om de bron van deze geur te lokaliseren. Maar ten eerste is dat niet echt prettig om te doen en ten tweede lijkt het alsof de geur een loopje met ons neemt. Wanneer we de bron gevonden denken te hebben, verdwijnt de geur ineens. Het zal gewenning zijn van onze neuzen aan de geur.

Ondanks dat onduidelijk is waar de geur precies vandaan komt, is in ieder geval duidelijk dat de wasmachine de grote boosdoener is. Dus, dacht ik, dan google ik toch even “wasmachine stinkt” en ja hoor, de zoekopdracht wordt herkend door Google. Ook nog eens met 9450 resultaten. Geweldig!

Vandaag ga ik maar eens schoonmaakazijn kopen om vervolgens de wasmachine leeg te laten draaien op 90 graden. Met dank aan onder andere de forumleden van de Libelle!!!!!

Dat deze zal stinken, valt nog wel te begrijpen

Ja, ik doe het ook! Sinds eergisteren twitter ik ook allerlei onzin de wereld in. Een website en een blog heb ik al. Die hebben voor mij hun waarde al bewezen.

Ik twitter dus ik .....

Maar ook Hyves, Facebook, Orkut en LinkedIn. Ik doe het allemaal. Hoewel: mijn Hyve heb ik al weer verwijderd omdat ik de Hyves-gemeenschap iets te kinderachtig vond. Orkut heb ik maar kort naar gekeken omdat deze gemeenschap wordt gebruikt door Arch (nichtje uit India) en Facebook  …….. De enige die ik wel aardig vind, is LinkedIn. En dan vooral omdat het zich meer richt op je professionele netwerk.

Eigenlijk hoeven die social communities voor mij helemaal niet zo want voordat ik het weet, ben ik meer bezig met zogenaamde vrienden en connections te verzamelen dan ……… Tja, wat zou je er eigenlijk anders mee moeten doen. En omdat niet iedereen dezelfde gemeenschap gebruikt, zou je om het goed te onderhouden vooral bezig zijn met het bijwerken en aflopen er van. Veel werk dus.

Toch heeft het ook zijn leuke kanten want door LinkedIn heb ik nu weer contact met 2 oude studiegenoten, op Facebook lees ik een nieuwtje over vrienden van Ellen in New York en ff tussendoor wat foto’s te kijken van familie in Australië is ook zo gedaan.

En nu gooi ik dus zelf wat tweets de ether in en heb ik ongevraagd al 7 followers. En wie dat zijn, weet ik niet. Toch blijf ik twitteren want ik vind het belangrijk dat ik weet waar dit soort dingen over gaan. Puur vanuit professioneel perspectief. En wie weet, ben ik over een tijdje een overtuigd twitteraar geworden. Tweetlee Dee!

Nog een week of 6 en dan vertrekken we. Zonder ons hondje wel te verstaan. We hebben allerlei opties van allerlei kanten bekeken maar de conclusie was dat we beter Listoloos op reis konden gaan. Vandaar ook dat we 4 maanden gaan en niet een jaar.

De zoektocht voor een oppas voor Listo duurde niet lang. Een collega van Ellen – Marie-Louise – diende zich aan. Haar man, Diederik, en haar kinderen willen graag een hond en Listo voor 4 maanden verzorgen zou een mooie test kunnen zijn. Prima, dachten wij, dat ons knulletje in een gezin met jonge kinderen terecht komt. Dan valt er veel voor hem te spelen. En Diederik vindt het heerlijk om met hem uit te gaan. Met veel water en weilanden om hun heen is dat bij uitstek de place to be voor Listo. Niets dan het beste voor ons hondje.

Om te kijken of het überhaupt een kans van slagen zou hebben, is Listo inmiddels al een paar weekenden wezen logeren. Ondanks al zijn streken bevalt het prima en is het dus zeker dat hij naar ze toegaat. Wanneer we de verhalen horen dan is hij al onderdeel van het gezin en niet meer weg te denken. Hij is er helemaal thuis, daar in Abcoude. Nu maar hopen dat ie zich ook weer thuis voelt wanneer we in maart weer terugkomen.

Listo, Alexander, Philip en Josefien