Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

Archive for the ‘Laos’ Category

Foto’s van Laos online

Wanneer je alle tijd van de wereld hebt in aangename, relaxte stad en dan ook nog een extra dag blijft vanwege een kotsend lieffie, dan kan je veel werk verrichten. Alle foto’s van Laos, zelfs die we gisteren nog hebben genomen in Vientiane, staan op Flickr in het fotoalbum 6. Naar Vientiane, Laos

Klik op de link en je gaat naar het Flickr fotoalbum toe, of kijk onder Azië, fotoalbums om het album rechtstreeks op de blog te kijken.

Trouwns, echt alle foto’s zijn het niet. Er ontbreken foto’s van de eerste periode in Laos. Die staan nog wel op mijn geheugenkaart, ik kan ze zien op het fototoestel maar in de kaartlezer van mijn laptop worden ze niet herkend. Daar zegt windows explorer dat er geen bestanden/foto’s op staan. Dat heeft vast te maken met software die nog niet up-to-date is waardoor nieuwe (sdhc) geheugenkaarten niet worden herkend. Het is me nog niet gelukt om het te fixen. Dus mocht iemand zich geroepen voelen: wanneer je een mogelijke oplossing weet, dan hoor ik dat graag.

Another day in paradise

Vandaag zouden we eigenlijk op de fiets zitten richting het noorden van Laos, maar dat hebben we toch maar even niet gedaan. Ellu heeft gisteren een behoorlijk heftige dag achter de rug, waarbij de heftigheid ‘m vooral zat in de drie kotsaanvallen (‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds). Voor het kotsen had ze het gevoel dat haar hele lijf uit elkaar werd gescheurd om vervolgens snel daarna boven de pot te hangen. Vooral die in de avond was een heftige. Ze had het gevoel alsof ze onderuit zou gaan.

Al met al was het een behoorlijke aanslag op haar lijf en kostte het een hele hoop energie zonder dat er energie in de vorm van eten in haar lijf kwam. Toen we vanochtend opstonden en Ellu zich op zich goed voelde, besloten om het zekere voor het onzekere te nemen en nog een dag in Vientiane te blijven. Liever hier in ons heerlijke hotelletje mét schone wc eventueel nog een keer over haar nek gaan dan in een middelmatig guesthouse boven een voetjeswc moeten hangen.

Gelukkig – het is nu half 2 geweest – zit haar ontbijt er nog in, heeft ze het bezoeken van de grootste tempel van Laos overleefd en lijkt de lunch ook te blijven zitten en zijn normale natuurlijke weg uit haar lijf te zullen vinden. Morgen dus weer op pad en ondertussen nog even genieten van de grote stad.

Nieuw fotoalbum en statistieken online

We zijn in de grote stad in een hotel met WiFi die het goed doet. Het is me zo maar gelukt om alle foto’s te uploaden. Daarvoor heeft de computer dan wel nachten aan gestaan. Goed doen, betekent nog niet dat het snel gaat. Nu alle foto’s op Flickr staan, heb ik meteen maar een nieuw album aangemaakt. Album 5. Naar Stung Treng, Cambodja staat online. Gewoon in origineel formaat! Je kunt het album ook op de blog bekijken. Kies onder Azië voor Albums en je ziet ‘m in de lijst staan.

Voor mensen die houden van cijfertjes en die graag willen weten hoeveel kilometers we waar en wanneer hebben gereden, staat onder Azië, Statistieken een tabelletje met de gegevens.

Niet alleen de statistieken zijn bijgewerkt. Ook alle rondbrieven staan erop. Wel zonder foto’s want dat is een hoop werk. Nu nog de route bijwerken en dan is de website in ieder geval weer up-to-date.

Werken aan de website

Werken aan de website

Paradijs bereikt

Na een nacht in een hutje bij een nachtclub, steile onverwachte klimmen met stukken over de 15%, een nacht op een prachtige plek maar in een heel slecht bed, gebrek aan ontbijtmogelijkheden om 6 uur ‘s ochtends, klapband, rijstnoedelsoep of nasi voor brunch, lunch en avondeten en nog een lekke band waren we toe aan aan een verwenplek. Dat dat Vientiane, de hoofdstad van Laos, zou zijn, wisten we al.  Alleen al lezen over bakkerijen en echte koffie deed ons watertanden.

Gisteren werd het werkelijkheid. Na weer een monsterdag van 150 kilometer (dit of nog een nacht in een plaats waar we alleen nasi of rijstnoedelsoep konden eten) kwamen we gisteren, een dag eerder dan gepland, aan in Vientiane. Fris en fruitig en met veel trek trokken we de stad in op zoek naar stevig en vast eten. De restaurants waren nog dicht (5 uur ‘s middags was het pas) maar niet getreurd. In plaats van rustiek Frans eten kwamen we bij JoMa café uit. Helemaal opgewonden konden we kiezen uit verschillende soorten brood met verschillende soorten beleg en verschillende soorten drankjes. Met cola light, een latte, twee 7-granen broodjes met edamkaas voor ons neus waanden we ons in het paradijs.

Het paradijs werd nog paradijselijker toen we naast de JoMa bakery een supermarkt vonden met drop (australische, dat wel), yoghurt en zakjes M&M’s. Met onze schatten togen we terug naar de kamer. Helemaal gelukkig en voldaan.

Latte bij JoMa Bakery

Latte bij JoMa Bakery

Kerstontbijt

Goed eten vinden, blijft een uitdaging. Het liefst eten we ‘s ochtends een baguette met koe (smeerkaas van La vache qui rit) maar een baguette is vaak heel moeilijk te vinden. Vooral rond de tijd dat wij op de fiets stappen. Het lijkt er namelijk op dat de mensen in Laos de dag iets later beginnen dan dat we gewend zijn van de Cambodjanen. Het zou dus best kunnen zijn dat er baguettes beschikbaar zijn rondom 8 uur maar voor ons is dat dan al lang geen ontbijt meer.

Het idee dat we ‘s ochtends al aan de rijst moeten, gaat er heel moeilijk in maar bij gebrek aan baguette is er geen andere optie. Wanneer we in plaatsjes overnachten waar nooit een toerist slaapt, weten we eigenlijk al van te voren dat het rijst voor ontbijt gaat worden. Maar ook het typische Laotiaanse ontbijtgerecht – fôe, rijstnoedelsoep met vlees, vis en groente – is niet makkelijk te vinden om 6 uur ‘s ochtends.

Onze zoektocht naar ontbijt leverde ons uiteindelijk een plastic zak kleefrijst op. Kleefrijst is precies wat het zegt wat het is, namelijk rijst die aan elkaar kleeft. Het smaakt helemaal nergens naar maar aangevuld met droge cakejes en weggespoeld met een blikje koude gezoete koffie kregen we zo toch nog iets naar binnen. Daar hebben we de eerste 20 kilometer op gefietst.

Toen na 20 kilometer onze eerste stop daar was, mochten we weer aan de kleefrijst. Dit keer betrof het een eigen creatie: kleefrijst met banaan. Bananen die we in het plastic zakje met de kleefrijst hadden gestopt, achter op de fiets hadden gebonden en die door het heter worden zonnetje er al enigszins ingetrokken waren. Smullen!!!

Kleefrijst met banaan

Kleefrijst met banaan