Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

No abandone sus mascotas

Ik schrok me te pletter bij het zien van dit bord. Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd want ik ben – inderdaad – niet verantwoordelijk geweest. Integendeel, ik ben een onverantwoordelijk mens want ik heb mijn hondje verlaten! Zelfs voor een lange tijd. Dát terwijl ie nog aan het groeien is. Ik zou me moeten schamen. En mijn wreedheid ook. Verschrikkelijk. Wat een slechte baas ben ik toch!

Met een zwaar geweten liep ik, de ontaarde baas, naar huis. Beelden van een jankend hondje schoten aan mijn ogen voorbij. Hoe heb ik dit kunnen doen en hoe kan ik het in hemelsnaam weer goed maken.

Na veel wikken en wegen kom ik er op uit dat er maar één ding opzit waardoor ik mijn ziel kan redden: ik kom naar huis. Morgen ga ik mijn vlucht verzetten en als het lukt ben ik rond 24 mei weer thuis. Dán wijk ik nooit meer van zijn zijde (oké, voor een paar dagen mag….).

Comments are closed.