Categoriën
De sociale ontdekking
Archief

21 mei weer terug

Officieel moet ik nog horen van British Airways dat ik op de vlucht zit. Maar als het goed is, is dat me gelukt en ben ik 21 mei weer terug in het land. Deze week rond ik mijn werk af. Daarna heb ik nog tijd om een aantal plaatsen in de buurt van Buenos Aires te bezoeken. De laatste periode ga ik dus vooral de toerist uithangen.

Ik heb om meerdere redenen erge zin om naar huis te gaan. De aanleiding ervoor was echter niet mijn hondje of ook niet Ellu, hoezeer ik ze het liefst elke dag bij me zou willen hebben. De aanleiding was meer het gesukkel met het werk. Nadat ik afgelopen vrijdag voor niets vroeg was opgestaan om downtown les te geven en ik een dik half uur op mijn student had zitten wachten, ben ik naar een café in de buurt gegaan voor een kopje koffie om daar mijn opties te overwegen. Ik had er genoeg tijd voor want ook andere lessen waren afgezegd, dus had ik maar liefst 3 uur vrij te besteden.

Voor mij is duidelijk dat de enige manier om hier nog maanden te zijn, zou zijn wanneer ik een paar dagen per week zou kunnen werken. En dan heb ik het over echt werken en niet over geld verdienen omdat studenten te laat hebben afgezegd. Al eerder heb ik gekeken of ik iets zou kunnen doen om verandering aan te brengen in mijn werksituatie. Maar zonder resultaat. Ik had er nog wel 2 uurtjes lesgeven bij mij in de buurt bijgesnoept maar verder was ik niet gekomen. Ondertussen besefte ik ook goed dat ik hier nog te kort zou zijn om een echte baan met contract te vinden. Ik snap goed dat werkgevers graag commitment willen voor een langere periode. En het is natuurlijk niet voor niets dat de Engelse-lesgeef-markt zo interessant is voor buitenlanders die hier maar een tijdje willen wonen en daarnaast ook nog wat willen reizen. Als Engels docent (zeker met een TEFL-diploma) kan je eigenlijk heel snel en overal aan de slag. Er zijn geen contracten en voor wie wil, heb je voordat je het weet een vol rooster met vele uren (2 uur bij de ene organisatie, 2 uur bij een andere, weer anderhalf uur bij nog een andere organisatie, 10 uur bij ………, met vele verschillende lesmethoden, met vele verschillende vormen van administratie en met vele verschillende locaties verspreid over de hele stad). Maar een rooster vol met uren dat wilde ik niet. Daarom was ik in eerste instantie ook helemaal tevreden met mijn 10 uur bij ETS verspreid over de woensdag en vrijdag. En als het nou zo was geweest dat maar af en toe een les zou worden afgezegd dan was het ook anders geweest.

Werk heeft voor mij, hier in Buenos Aires, als enige functie de functie van structuurgever. Iets nuttigs om te doen, om bezig te zijn en om op te gaan in het “normale” werkleven. En die functie heeft het niet gehad. Jammer, want het lesgeven zelf vond ik erg leuk om te doen.Daarnaast heb ik het idee dat ik mijn doelstellingen hier heb bereikt. En dat er dus voor mij geen reden is om te leven met een werksituatie waar ik niet tevreden over ben en waar ik op korte termijn ook weinig invloed op kan uitoefenen. En zo onstond mijn besluit. Ik heb het hier goed, ik vind het hier leuk en Buenos Aires is een geweldige stad. Ik kom naar huis, niet omdat ik heimwee heb of omdat ik me down voel of omdat ik Ellu teveel mis maar omdat ik mijn opties heb overwogen en zie dat ik er niet meer kan uithalen dan wat ik er tot nu toe heb uitgehaald. En ik héb er voor mezelf veel uitgehaald. Al was het alleen maar dat ik echt helemaal niet van koken hou en ook zeker niet kan koken!

Comments are closed.