De ontdekking van ……

Na een jaar zonder Ikea werd het weer tijd om een bezoekje te brengen aan deze meubelgigant. Eigenlijk wilden we al eerder maar zonder auto is het toch lastig bij een industrieterrein komen. Dus, toen we op een dag een auto te leen hadden, was dat een mooi moment om richting Kanaleneiland te gaan.

De auto konden we dicht bij de ingang op het laaddek zetten. Het was namelijk etenstijd en niet druk. Ook niet voor de zweedse gehakballetjes in cranberrysaus! Terwijl we het looppad langs de verschillende afdelingen volgden, becommentarieerden we de (kleine) veranderingen die zijn doorgevoerd. Maar met name de nieuwe spullen trokken onze aandacht.

Toch, ookal hebben we uitgebreid bij de matrassen stilgestaan. En hebben we de bureaus volop bekeken. Aan het einde van de eerste verdieping was onze kar nog helemaal leeg. Nu gebeurt ons dat wel vaker en weten we dat onze aankopen zich vooral bevinden op de onderste verdieping. De verdieping met servies, glazen, lampen, fotolijstjes en nog meer van dat soort snuisterijen.

Maar ook na het doorlopen van deze afdeling was het stil in onze kar. Een rol kadopapier lag eenzaam mooi te liggen wezen maar dat was echt alles. Onze hoop was gevestigd op stelling 38, vak 4. Daar konden we enkele accessoires ophalen voor onze grote kledingkast. De spanning steeg want stelling 38 is helemaal achterin. Aangekomen bij stelling 38 draaiden we onze kar richting vak 4. Bij vak 4 zochten we artikelnaam en -nummer op om tot de vreselijke ontdekking te komen dat het artikel uitverkocht is.

Voor 2 euro 99 rekenden we bij de kassa af. Onze laagste bedrag ooit. Maar gelukkig wel in het bezit van kadopapier. Kunnen we in ieder geval wel voor anderen leuke dingetjes kopen!

Inderdaad, het is ff wennen het thuis-zijn. Onverwacht merk ik dat ik het best moeilijk vind om er weer te zijn. Vooral de administratieve klussen irriteren me mateloos. Ze staan voor mijn ongemakkelijkheid om weer volop in het dagelijkse leven te staan. Met alle verantwoordelijkheden die daar bij horen. Ze staan vooral voor het gemis van volledige vrijheid en alle ruimte om samen met Ellu te zijn. Ineens merken we allebei dat de ongebreidelde vrije tijd samen voorbij is. En dat is écht é-norrum wennen.

Tegelijkertijd zou ik nu niet op het vliegtuig willen stappen om nog meer verder te reizen met Ellu. Het reizende leven van elke dag een ander hotel en van elke dag weer op de fiets stappen, is ook niet wat me nu erg trekt. En dat besef ik ook erg goed.

Dus laat ik alles maar komen en probeer ik zonder mezelf teveel in de weg te zitten mijn draai weer te vinden. De heerlijke nespresso’s thuis en ook een avond uit eten met Jitske helpen me daar heel goed bij!

Meer dan een week zijn we thuis. Een week die voorbij is gevlogen nadat ook onze dag van aankomst voorbij is gevlogen. Het weerzien op Schiphol, bij mijn moeder thuis en in ons huis was heerlijk. De mama’s zien het hoogtepunt daarvan. Na een reis waarbij we 2 nachten nauwelijks hebben geslapen, waren we door alle emotie zo hyper als wat!

Nu na één week zijn we nog steeds blij om thuis te zijn. Vooral dat we weer vrienden en familie (gaan) zien, is steeds een klein feestje. Ook van ons geweldige huis genieten we intens. Onze bank, ons bed en ons bad. Het trio waar we altijd enorm naar uit kijken al reizende.

Minder is de regeldrukte. Zonder telefoon en zonder eigen internetaansluiting zijn de dingen moeilijk voor elkaar te krijgen. Terwijl er zoveel te regelen valt…….

Wel leuk is de spannende spanning over weer werk vinden. Maar de kans is groot dat we (Ellu) binnenkort weer een baan hebben. Allebei hebben we zin om onze hersenen weer stevig te gaan gebruiken. Een baan hebben, is dus geen noodzakelijke kwaad maar één van die dingen die past in het positieve rijtje van thuis-zijn. Thuis vs Reizen (op dit moment) = 3-1

Dit zijn de laatste dagen. Dagen die we doorbrengen in een stad waar we he-le-maal weg van zijn. Buenos Aires is by far de mooiste, meest interessante en meest intrigerende stad die we dit jaar hebben gezien.

Deze keer wonen we in een apartement in Palermo Hollywood, dat weer onderdeel is van Palermo Viejo. Het is een hele leuke trendy en rustige wijk met een goede sfeer. Overal zijn restaurants en overal zijn terrasjes. Ons koffieterrasje is maar 2 blokjes lopen!

Maar ook de andere wijken van Buenos Aires zijn de moeite waard. Gisteren zijn we met onze professor en zijn vrouw, José en Sylvia, uit eten geweest in een restaurant aan de Costañera, een boulevard langs de Rio La Plata, hebben we gewandeld in La Boca en sloten we onze samenkomst af met een cafecito in een typische middenklasse wijk. Waar we ook komen, steeds kijken we onze ogen uit. De architectuur is overweldigend, de sfeer uniek, de verschillen tussen de wijken groot.

Zo brengen we onze dagen al lopend en kijkend rond. We zijn “bezig” met de stad totdat we weggaan. En dat is maar goed ook want die kriebels van het naar huis gaan, zijn er ook. Zolang de stad ons bekoort, kunnen we ze in ieder geval nog even onderdrukken.

Vandaag hebben we niet alleen de stad Luján bereikt, maar ook de 15.000 kilometer. Van die 15.000 kilometer hebben we er zo´n 5000 in Argentinië gedaan. Veel meer zal het niet gaan worden. Morgen fietsen we naar Buenos Aires, 65 kilometer en als dat goed gaat, fietsen we ook nog naar het vliegveld toe. Bij elkaar nog zo´n 100 kilometer, die we hier in dit fantastische land zullen fietsen.

Een fantastisch land omdat we ook vandaag weer met grote ogen van bewondering hebben staan kijken naar de pracht en praal in dit land. Dit keer was het de indrukwekkende basiliek van Luján, die hier is gebouwd toen in het jaar 1630 het beeld van de maagd Maria op wonderbaarlijke wijze haar reis naar een andere plaats saboteerde. Ze had waarschijnlijk een goede reden om in Luján te willen zijn. Nu is Luján één van de belangrijkste bedevaartsoorden, het Lourdes van Argentinië.

Rondom de basiliek zijn vele winkels en kraampjes met allerlei religieuse hebbedingetjes die met de tijd mee zijn gegaan. Zo wil ik bijvoorbeeld nog een ijskastmagneet aanschaffen, die tegelijkertijd als afscheurkalender dient. Maar wat ik vooral nog wil kopen, is de afbeelding van de maagd Maria. Deze afbeelding prijkt langs de kant van de weg en wenst mensen een behouden vaart toe. Dat kunnen we, nu we het drukke Buenos Aires in gaan, voor die laatste 100 kilometer, nog goed gebruiken!