De ontdekking van ……

Archive for November, 2009

Dat is het in 1 woord: weerzinwekkend. Al die vooral oudere ietwat viezig aandoende mannen die hier of met een Thaise jonge vrouw aan hun arm lopen of alleen over de boulevard paraderen of bier drinken in een bar op zoek naar nachtelijk vertier.

Natuurlijk komt niet iedereen in Pattaya voor de seks maar dat het big business is, straalt er van af. Allebei kunnen we geen enkele loslopende man los zien van seksindustrie. De eerste alleenstaande westerse man die ons aansprak over de fiets begroetten we niet zo open zoals we dat normaal zouden doen.

Onze vooroordelen en walging spelen ons dus flink parten maar het levert ook weer leuke momenten op want omdat we onze ogen uitkijken, spotten we tussen al die mannen ook 6 Indiase homomannen (als ze maar van de jonge jongetjes afblijven!) inclusief het universele homogebaar waarbij iets heel lichtjes tussen duim en wijsvinger wordt vastgehouden met de pink omhoog.

Natuurlijk als het gaat om volwassen mensen dan moet iedereen lekker helemaal weten wat ie zelf doet. Dat weten we heus wel. En wat doen we eigenlijk, 2 lesbische vrouwen, op een plek waar vooral veel geneukt (sorry) wordt?

Tja, de benen droegen ons niet verder en na vandaag weten we ook weer waarom we zoveel van elkaar houden 🙂

Thailand is ook in de ban van de Mexicaanse griep. Hier H1N1 genoemd. Dat ziet er op zich al veel bedreigender uit. Marijke, onze oude huisgenoot die al meer dan 20 jaar in Thailand woont, vertelde dat de school van haar jongste zoon voor een aantal dagen is gesloten vanwege een griepgeval. Haar oudste zoon was ook ziek en voor de zekerheid heeft ze hem maar thuis gehouden. Niet omdat ze zelf zo bang was voor de Mexicaanse griep maar meer om een enorm circus op zijn school te voorkomen.

Ook Ellu & ik zijn in de ban van de griep. Niet de Mexicaanse, H1N1 of swine flu (zo noemen ze het in India) maar de door ons zelf verzonnen Thaise variant. Ellu voelt zich voor het eerst deze week niet helemaal lekker.

Concessie op het plan hebben we reeds gedaan. We blijven ook vandaag nog in Bangkok. Morgen hopen we op de fiets te zitten. Niet volgens planning naar Sri Racha maar na Chonburi dat zo’n 35 kilometer eerder komt. Het lijkt ons verstandig om het deze eerste dagen rustig aan te doen. Want voordat we het weten, gaat Thaise griep over in Cambodjaanse griep en dat willen we toch eigenlijk wel zien te voorkomen.

We zijn er. Nog een beetje moe maar zeker meer dan voldaan. Het is heet en zweterig. We plakken aan onze korte broeken vast maar het deert ons niet want liever dit dan druilerigheid.

De reis is heel goed gegaan. Ondanks dat we dit keer in een ouderwets toestel zaten zonder tv-schermen in de stoel voor je en het leek alsof we minder beenruimte hadden, was het een redelijk makkelijke vlucht met veel slapen.

Niet volledig gebroken, stapten we met frisse moed op onze fiets. Vanaf het vliegveld zou het zo 4 of 7 kilometer moeten zijn. Het werden er uiteindelijk iets meer dan 10 omdat we het op de snelweg toch maar even hadden gevraagd (voor de duidelijkheid aan mensen in een stilstaande auto), toen terug moesten fietsen op de vluchtstrook en via normale wegen (en een omweg bleek  later) uiteindelijk toch, net voor het donker werd, de straat van het hotel inreden.

Na onze eerste Thaise maaltijd met een Thais biertje hebben we heerlijk geslapen en zijn we vandaag de dag rustig begonnen. We zijn weer op reis. Wat een genot!

We hebben het overleefd!

Vanmiddag was Listo door het dolle heen, werd hij helemaal gek en kon hij alleen maar in de lucht springen bij het zien van Diederik. Ons hondje was blij om zijn logeerbaasje te zien.

Voor ons was dat helemaal goed. Snel hebben we de spullen in de auto geladen en nam Listo plaats op zijn troon achterin de familieauto. Snel een paar zoenen aan Diederik en off they went.

Even vloeiden er een paar tranen maar we weten dat hij nu helemaal happy in Abcoude is. Zo happy als Alexander, die vanwege de aanstaande komst van Listo afgelopen nacht niet heeft kunnen slapen.

Wij kunnen ons geen beter tweede huis voor Listo voorstellen. “Don’t worry, be happy” aldus de wijze psychiater.

Er is even rust in huis en ik geniet ervan. Sinds gisteren voel ik me ziekerig: beetje verhoging, moe, ogen die dicht willen vallen, warm. Had ik de ramen buiten nu maar niet gedaan. De moeheid van het rennen en vliegen heeft toegeslagen en door verminderde weerstand voel ik me niet optimaal. Voeg daar nog wat spanning voor de reis bij en afscheid nemen van mijn moeder en daar heb je het: geen Mexicaanse maar laat ik het maar Thaise griep noemen. Of het besmettelijk is……………….

Nog iemand behoefte aan een beetje Thaise griep?